Tag archieven: gezag

Wat houdt het gezamenlijk ouderlijk gezag in?

Wat houdt het gezamenlijk ouderlijk gezag in?

In de wet staat dat het ouderlijk gezag de plicht én het recht van een ouder omvat om zijn minderjarige kind op te voeden en te verzorgen. Een ouder met gezag is dus:

  • verantwoordelijk voor de verzorging en opvoeding;
  • de wettelijke vertegenwoordiger van het kind;
  • verplicht om de kosten van onderhoud te betalen;
  • de beheerder van het geld en spullen van het kind;

Als beide ouders belast zijn met het ouderlijk gezag betekent dit onder andere dat belangrijke beslissingen over het kind gezamenlijk genomen moeten worden. Maar om welke beslissingen gaat het dan?

Ouders met gezag dienen samen beslissingen nemen over de verzorging, opvoeding, het vermogen en de woonplaats van hun kinderen. Omdat de beslissingen samen genomen moeten worden, mag de verzorgende ouder bijvoorbeeld niet zomaar verhuizen of de kinderen van school laten wisselen zonder toestemming van de andere ouder. Ook over medische ingrepen moeten de ouders het eens zijn.

Wat misschien minder voor de hand ligt, is dat er voor een buitenlandse reis van de kinderen met één van de ouders ook toestemming van de andere gezaghebbende ouder nodig is. (Over vakanties kunt u hier meer lezen.) Daarnaast is voor het plaatsen van foto’s van kinderen op social media toestemming nodig. (Meer over dit onderwerp leest u hier.)

Wanneer het niet lukt om gezamenlijk een belangrijke beslissing over de kinderen te nemen, is het mogelijk om vervangende toestemming aan de kinderrechter te verzoeken.

Het delen van foto’s van kinderen op sociale media door de ex-partner

Het gebruik van sociale media is inmiddels niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven. Er gaat vaak geen dag voorbij zonder het gebruik van  sociale media als Facebook, Instagram of Tiktok.

Veel ouders delen graag foto’s en/of video’s van hun kinderen op sociale media. In beginsel mogen ouders zelf bepalen of zij beelden van hun kinderen op sociale meda delen. Daarbij dient er wel rekening mee te worden gehouden dat een kind ook recht heeft op privacy.

Hoe onschuldig het ook lijkt, het delen van beelden van uw kinderen op sociale media is dat niet altijd. U geeft deze platforms namelijk het recht om foto’s van uw kinderen te gebruiken. In de voorwaarden van Facebook staat bijvoorbeeld dat wanneer iemand beeldmateriaal deelt op Facebook, Facebook toestemming heeft om deze foto’s op te slaan, te kopiëren en te delen met derden. 

Wat als u gescheiden bent en uw ex-partner deelt foto’s en/of filmpjes van de kinderen op sociale media, maar u bent het daarmee niet eens?

Als beide ouders het gezag over hun kinderen hebben, moeten zij ook gezamenlijk toestemming geven voor het plaatsen van foto’s en/filmpjes van hun kinderen op sociale media.

Wanneer hierover discussie bestaat, is het mogelijk om de kwestie aan de rechter voor te leggen in het kader van een geschil over de uitoefening van het gezag. U kunt de rechter vragen om een verbod op het plaatsen van beelden van de kinderen op sociale media.

Kortom, als gescheiden ouder mag u niet zomaar foto’s en/of filmpjes van uw kinderen op sociale media plaatsen. Hiervoor is de toestemming van de andere gezaghebbende oudere vereist.

Tip: maak bij de scheiding in het ouderschapsplan afspraken over het plaatsen van foto’s en/of video’s van de kinderen op sociale media.

Hoe zit het als iemand anders, bijvoorbeeld een grootouder, beelden van de kinderen op sociale media deelt?

De toestemming voor het delen van beelden van de kinderen geldt niet alleen voor ex-partners, maar voor iedereen. De ouders van het kind moeten allebei toestemming geven. Zonder toestemming van de gezaghebbende ouders mogen derden geen foto’s plaatsen.

Vakantie met de kinderen in corona tijd

Over ongeveer twee maanden begint de zomervakantie. Normaal gesproken is dit een periode dat veel mensen op vakantie naar het buitenland gaan. Door corona ziet de vakantie er voor veel mensen anders uit. Er is nog grote onzekerheid over de mogelijkheden van vakanties in het buitenland. De meeste Nederlanders vieren daarom wederom een vakantie in eigen land.

Bent u gescheiden met minderjarige kinderen en overweegt u een vakantie in het buitenland? Leest u dan vooral even verder.

Heeft u toestemming van de andere ouder?

Voor (gescheiden) ouders met gezamenlijk gezag geldt dat zij voor een vakantie in het buitenland een door de andere ouder ondertekende toestemmingsverklaring nodig hebben. Hierover schreef ik al eens eerder.

Weigert de andere ouder toestemming?

Weigert de andere ouder toestemming te verlenen? Bijvoorbeeld omdat deze de reis  onverantwoord vindt vanwege corona? Dan is het mogelijk om via een spoedprocedure vervangende toestemming voor de vakantie te vragen aan de rechter.

Dat de rechter in corona tijd vervangende toestemming verleent, is overigens niet vanzelfsprekend. De rechter zal in een procedure de belangen van de kinderen en de beide ouders tegen elkaar afwegen.

Wat zegt de rechter?

Afgelopen zomer zijn er veel procedures over vervangende toestemming voor een vakantie in het buitenland in corona tijd gevoerd. Hieruit komt het volgende beeld naar voren:

Wanneer er geen andere grote bezwaren tegen de voorgenomen reis zijn, volgt de rechter over het algemeen de reisadviezen van de overheid. Dit betekent dat er vervangende toestemming wordt verleend onder de voorwaarde dat in het land van bestemming geen negatief reisadvies geldt. Een negatief reisadvies is in dit geval een code oranje of rood.

Bij een code oranje wordt geadviseerd om alleen noodzakelijke reizen te maken. Een vakantie wordt niet aangemerkt als een noodzakelijke reis. Geldt er in het land van bestemming een code oranje? Dan dient u er dus rekening mee te houden dat de rechter het verzoek tot vervangende toestemming zal afwijzen.

Wanneer er sprake is van een doorreis, kan de rechter bijvoorbeeld bepalen dat de vervangende toestemming wordt verleend onder de voorwaarde dat in het land van doorreis geen sprake mag zijn van een code oranje of rood.

Wanneer er sprake is van een code geel en bijkomende bijzondere omstandigheden, dan kan de rechter het verzoek tot vervangende toestemming  ook afwijzen. Hierbij kan gedacht worden aan een situatie waarbij het kind tot een medische risicogroep wordt gerekend.

Uiteraard dient men zich op het vakantieadres te houden aan de ter plaatse geldende maatregelen en beperkingen. Wanneer het reisadvies tijdens het verblijf wijzigt, dienen er  passende maatregelen te worden getroffen.

Corona en vervangende toestemming voor vaccinaties

Als alles meezit, worden begin 2021 de eerste mensen in Nederland ingeënt tegen het coronavirus. Toch zijn er ook nog veel onduidelijkheden. Eerst moeten de coronavaccins worden goedgekeurd en toegelaten in Europa. Dan is nog de vraag hoeveel vaccins geleverd kunnen worden én of zij voor alle doelgroepen geschikt zijn. Er is bijvoorbeeld nog meer onderzoek nodig naar de werking en veiligheid van een vaccin bij kinderen. De meningen over het wel of niet vaccineren zijn behoorlijk verdeeld.

Bij het lezen van reacties onder nieuwsberichten over corona valt op dat mensen corona moe zijn en/of vinden dat het kabinet mensen juist onnodig bang maakt. Ook geven veel mensen aan zich niet te zullen laten vaccineren, omdat zij van mening zijn dat de vaccinaties juist bedoeld zijn om mensen ziek te maken. De discussie wel of niet vaccineren zal zich ongetwijfeld ook bij (gescheiden) ouders voordoen.

Wat nu als er een geschikt coronavaccin beschikbaar komt voor kinderen en ouders kunnen het niet eens worden over het vaccineren van hun kind(eren)?

Bij de beantwoording van die vraag is het belangrijk om te weten wie het gezag heeft. Heeft slechts één van de ouders het gezag, dan mag die ouder de beslissing nemen. Als de ouders samen het gezag hebben, moeten de ouders samen beslissen. Lukt dat niet? In dat geval is het mogelijk om vervangende toestemming aan de Rechtbank te verzoeken. Als de rechter het verzoek toewijst, wordt de toestemming van de andere ouder vervangen door de beslissing van de rechter.

Het vragen van vervangende toestemming kan overigens niet alleen bij geschillen over coronavaccinaties, maar voor alle zg. gezagsgeschillen. Een gezagsgeschil is een geschil waarbij de ouders het niet eens kunnen worden over een belangrijke beslissing aangaande hun kind(eren). Een dergelijk geschil kan bijvoorbeeld gaan over een schoolkeuze, maar ook over de deelname aan het rijksvaccinatieprogramma. Het gaat bij dergelijke zaken altijd om een belangenafweging. Het belang van het kind is daarbij doorslaggevend.

Ten aanzien van het rijksvaccinatieprogramma is bijvoorbeeld in meerdere rechterlijke uitspraken overwogen dat dit tot doel heeft om jonge kinderen te beschermen tegen schadelijke ziekten. Daarbij wordt tevens overwogen dat het een feit van algemene bekendheid is dat het gevoerde overheidsbeleid door medici breed wordt gedragen en dat het overgrote deel van de bevolking dit overheidsbeleid steunt en kinderen daaraan laat deelnemen. Daaraan doet niet af dat er ook deskundigen zijn die daar kritisch tegenover staan. Het rijksvaccinatieprogramma wordt daarom in het belang van een kind geacht.

Over het algemeen weegt het belang van een ouder om een kind te laten vaccineren dan ook zwaarder dan het belang van de andere ouder, die het kind niet wenst te laten vaccineren. Dit zal ongetwijfeld ook voor het coronavaccin gaan gelden.

Hoe verloopt een procedure bij de familierechter?

Ik krijg vaak de vraag hoe procedures in zijn werk gaan. Daarom bespreek ik in deze blog het verloop van een procedure bij de familierechter. Een familierechter behandelt zaken op het gebied van familiebetrekkingen, zoals echtscheidingen en omgangsregelingen.

stap 1: verzoek

Iedere procedure begint met het indienen van een schriftelijk verzoek bij de rechtbank. Het verzoekschrift moet door een advocaat worden ingediend. Hierop zijn twee uitzonderingen, te weten de eigen rechtsingang van een kind en een verzoek vervangende toestemming voor de aanvraag van een reisdocument.

De partij die het verzoek heeft ingediend, noemen we ‘de verzoeker’.

De rechtbank rekent administratiekosten voor het in behandeling nemen van het verzoek. Deze kosten noemen we griffierecht. Iemand die voor gesubsidieerde rechtsbijstand, een zg. toevoeging, in aanmerking komt, betaalt een lager griffierecht dan iemand dan die daarvoor niet in aanmerking komt. Het volledige griffierecht bedraagt op dit moment € 304,00. Voor iemand met een toevoeging bedraagt het griffierecht € 83,00.

stap 2: verweer

De partij die het verzoek niet heeft ingediend, mag daartegen verweer voeren. Deze partij noemen we ‘de verweerder’. Een verweer is een reactie, waarin de verweerder aangeeft waarom deze het niet is met het verzoek. Een verweer kan schriftelijk worden ingediend, maar mag soms ook mondeling worden gedaan. Doorgaans is de verweerder ook griffierecht verschuldigd.

In de meeste procedures zal de rechtbank de verweerder in de gelegenheid stellen om schriftelijk verweer te voeren. Voor het indienen van stukken bij de rechtbank en dus ook een verweerschrift, is een advocaat nodig.

In andere zaken, zoals bijvoorbeeld omgangskwesties, zal de rechtbank geen termijn voor verweer geven, maar wordt er een datum voor een mondelinge behandeling bepaald. Hoewel er geen verweertermijn wordt gegeven, mag er wel een verweerschrift worden ingediend. De rechter stelt dit vaak op prijs, omdat dan voor de zitting alle standpunten bekend zijn. Voor het indienen van een verweerschrift is een advocaat nodig. Bij omgangskwesties kan ook tijdens de mondelinge behandeling – zonder advocaat – mondeling verweer gevoerd worden.

In een verweerschrift kan ook een tegenverzoek worden gedaan. Dit is een zelfstandig verzoek in reactie op het verzoek dat de verzoeker heeft gedaan. U kunt daarbij bijvoorbeeld denken aan de volgende situatie: de verzoeker heeft een verzoek tot vaststelling van een omgangsregeling van een weekend per veertien dagen gedaan, maar heeft ten aanzien van de verdeling van de vakanties niets in het verzoek opgenomen. De verweerder kan dan bij wijze van zelfstandig verzoek aan de rechter vragen om ook een omgangsregeling vast te stellen tijdens de vakanties.

Als er geen verweer wordt gevoerd, zal de rechter het verzoek van de verzoeker toewijzen. Is er wel verweer gevoerd? Dan bepaalt de rechter een datum voor een zitting.

stap 3: de zitting

Partijen en/of hun advocaten krijgen een oproepingsbrief om (gelijktijdig) op de rechtbank te verschijnen. Hierin staan de datum, tijdstip en de locatie van de zitting vermeld. Als één van de partijen of advocaten verhinderd is, kan de rechtbank een andere zittingsdatum bepalen.

Soms dienen voor de zitting nog nadere stukken toegestuurd te worden, bijvoorbeeld in alimentatieprocedures. Hiervoor gelden termijnen, waarbinnen de stukken door de rechtbank dienen te zijn ontvangen.

Op de dag van de zitting moeten partijen op tijd bij de rechtbank verschijen. Bij binnenkomst moeten zij zich melden bij de portier. Het kan zijn dat gevraagd wordt om een legitimatiebewijs en/of de oproepingsbrief voor de mondelinge behandeling te tonen. Vervolgens vindt er een veiligheidscontrole plaats. Totdat de zitting begint, kunnen partijen wachten in een wachtruimte. De bode kondigt het begin van de zitting aan. De zitting is niet openbaar. Dit betekent dat er geen andere mensen mee naar binnen mogen in de zittingszaal.

In de zittingszaal zijn een rechter en een griffier aanwezig. De griffier maakt aantekeningen voor de rechter. Als het gaat om een zaak waar kinderen bij betrokken zijn, zoals bijvoorbeeld een omgangskwestie, dan zal er ook een medewerker van de Raad voor de Kinderbescherming aanwezig zijn. De medewerker van de Raad voor de Kinderbescherming geeft tijdens de zitting advies aan de rechter. Als er een uitgebreider advies nodig is, zal de rechter de Raad voor de Kinderbescherming opdracht kunnen geven om een schriftelijk advies uit te brengen.

Over het algemeen zal de rechter de advocaat van de verzoeker eerst de gelegenheid geven om het verzoek toe te lichten. Daarna mag de avocaat van de verweerder reageren. Vervolgens zal de rechter vragen stellen aan de advocaten en/of partijen zelf. Nadat de rechter vragen heeft gesteld, mogen de advocaten ieder nog één keer reageren. Voordat de rechter de behandeling ter zitting sluit, mogen partijen nog iets zeggen als ze dat willen. Dit noemen we het laatste woord.

stap 4: de uitspraak

De meeste rechters doen niet meteen tijdens de mondelinge behandeling uitspraak. Aan het einde van de zitting geeft de rechter aan wanneer de uitspraak, de beschikking, wordt verwacht. Meestal is dat op een termijn van uiterlijk 4 weken. Soms is de beschikking dan nog niet gereed en wordt deze aangehouden. Dit is bijvoorbeeld het geval bij ziekte of onderbezetting tijdens vakanties. De exacte reden van de aanhouding van een beschikking is meestal niet bij een advocaat bekend.

De meeste rechtbanken hanteren vaste dagen waarop beschikking worden afgegeven. Door de rechtbank in Assen worden beschikkingen bijna altijd op een woensdag afgegeven.

Wanneer de beschikking gereed is, wordt deze per post aan de advocaat toegezonden. De advocaat stuurt de uitspraak vervolgens weer door aan de cliënt. Omdat de uitspraak per post wordt toegezonden, is de inhoud (vaak) nog niet bekend op de dag dat de uitspraak verwacht wordt.

Wie zorgt er voor mijn kinderen na mijn overlijden?

In mijn vorige artikel heb ik uitgelegd wat het ouderlijk gezag inhoudt. Ook is in dat artikel het verschil tussen gezag en voogdij besproken. In dit artikel wordt ingegaan op de vraag wie er voor de kinderen zorgt als één of beide ouders komt te overlijden.

Het hangt van de persoonlijke situatie af wie het gezag of de voogdij krijgt als een ouder overlijdt. Hieronder zijn de verschillende situaties beschreven:

Gezamenlijk ouderlijk gezag (twee ouders)

In deze situatie hebben twee ouders het gezamenlijk ouderlijk gezag. Hiervan is bijvoorbeeld sprake als de kinderen binnen een huwelijk geboren zijn. Als één van de ouders komt te overlijden, krijgt de andere ouder automatisch alleen het gezag.

Komen beide ouders te overlijden? Dan bepaalt de rechter wie de voogdij krijgt. Meestal is er wel iemand binnen de familie die de voogdij op zich wil nemen. Lukt dat niet? Dan zal de Raad voor de Kinderbescherming binnen de familie zoeken naar een geschikte voogd. Wil of kan niemand van de familie voor de kinderen zorgen? Dan wordt gekeken naar bekenden van de kinderen. Als dat geen optie is, gaat de voogdij naar een gezinsvoogdij-instelling. De kinderen worden dan in een pleeggezin geplaatst.

Het is ook mogelijk om van tevoren zelf een keuze voor een voogd te maken. Dit kan in een testament of via een aantekening in het gezagsregister. De aangewezen voogd hoeft pas na het overlijden te beslissen of de aanwijzing wordt aanvaard. Niemand kan tegen zijn zin voogd worden. Weigert de beoogde voogd? Dan zal de Raad voor de Kinderbescherming moeten zoeken naar een geschikte voogd.

Ouderlijk gezag (één ouder)

Hiervan is sprake wanneer slechts één ouder het gezag heeft. Deze situatie zal zich meestal voordoen als de ouders niet getrouwd zijn (geweest). In dat geval is alleen de moeder gezaghebbende ouder.

Als de gezaghebbende ouder komt te overlijden, bepaalt de rechter wie het gezag krijgt. Dit kan de andere ouder zijn of iemand anders. De andere ouder heeft de voorkeur, tenzij dit niet in het belang van het kind wordt geacht. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn, wanneer er geen contact tussen de vader en het kind is geweest.

Heeft de gezaghebbende ouder een voogd aangewezen? Dan kan de andere ouder nog steeds een verzoek bij de rechter indienen om het gezag te krijgen.

Gezamenlijk gezag (ouder en niet-ouder)

Hiervan is sprake wanneer een ouder samen met een niet-ouder het gezag heeft. Overlijdt de niet-ouder, dan oefent de ouder alleen het gezag uit. Overlijdt de ouder? Dan krijgt de niet-ouder de voogdij. Als het kind nog een andere ouder heeft, dan kan deze ouder de rechter vragen om met het gezag belast te worden. Als dit verzoek wordt toegewezen, eindigt de voogdij van de niet-ouder.

Wat is het verschil tussen gezag en voogdij?

De wet zegt dat minderjarige kinderen onder gezag staan. Maar wat houdt dat nu precies in? Vaak worden de termen gezag en voogdij door elkaar gebruikt, maar er is een belangrijk verschil tussen deze twee. In dit artikel leest u meer over de verschillen.

Wat houdt het (ouderlijk) gezag in?

Het ouderlijk gezag omvat de plicht én het recht van een ouder om zijn minderjarige kind op te voeden en te verzorgen. Een ouder met gezag is dus:

  • verantwoordelijk voor de verzorging en opvoeding;
  • de wettelijke vertegenwoordiger van het kind;
  • verplicht om de kosten van onderhoud te betalen;
  • de beheerder van het geld en spullen van het kind;

Maximaal twee personen kunnen het gezag over een kind hebben. Meestal zijn dit de ouders.

Als de ouders van een kind getrouwd zijn, hebben de ouders samen het gezag. Dit wordt het ouderlijk gezag genoemd. Zijn de ouders niet getrouwd? Dan heeft alleen de moeder het gezag, tenzij de ouders in het gezagsregister hebben laten aantekenen dat ze het gezamenlijk gezag willen uitoefenen. Een ouder kan ook samen met een niet-ouder het gezag over een kind hebben. Dit wordt gezamenlijk gezag genoemd.

Als de ouders het gezag niet meer kunnen uitoefenen, moet iemand anders het gezag overnemen. Dit wordt voogdij genoemd.

Wat houdt voogdij in?

Voogdij is het uitoefenen van het gezag over een minderjarig kind, waarvan de voogd niet de ouder is. Er is pas sprake van een voogd, wanneer de ouders geen gezag meer hebben. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer de ouders zijn overleden. De voogd heeft dezelfde verplichtingen als de ouders met gezag. Een voogd is dus ook verantwoordelijk is voor het opvoeden en verzorgen van het kind.

De voogd die we hier bedoelen, is een andere voogd dan een gezinsvoogd.

Wat is het verschil tussen een voogd en een gezinsvoogd?

Een gezinsvoogd wordt aangewezen, wanneer er sprake is van een ondertoezichtstelling. Een ondertoezichtstelling kan door de rechter worden uitgesproken wanneer een kind in zijn ontwikkeling wordt bedreigd. Een gezinsvoogd houdt toezicht op het kind. De gezinsvoogd begeleidt het kind en helpt ouders bij het oplossen van bijvoorbeeld opvoedingsproblemen. De ouders houden in dat geval het ouderlijk gezag, maar zij zijn wel verplicht om hulp van de gezinsvoogd te accepteren. De gezinsvoogd krijgt dus niet het gezag of de voogdij over het kind.

Kindgesprek en de informele rechtsingang

Kindgesprek

In zaken die een kind aangaan, zoals een echtscheiding of een omgangsregeling, worden kinderen ouder dan 12 jaar door de rechter in de gelegenheid gesteld om te worden gehoord. Dit wordt het kindgesprek of het kinderverhoor genoemd.

De Rechtbank stuurt een brief en nodigt het kind uit om zijn mening te geven. Het kind mag vervolgens kiezen of het met de rechter in gesprek gaat, dan wel of het schriftelijk reageert. Tijdens het gesprek met de rechter kan het kind zijn mening geven zonder dat de ouders daarbij aanwezig zijn. Het kindgesprek duurt meestal 10-15 minuten.

De mening van het kind is overigens niet doorslaggevend. Zie over dit onderwerp ook mijn blog 5 misverstanden over omgang.

Minder bekend is dat kinderen ook zelf een verzoek bij de Rechtbank kunnen indienen. Dit wordt de informele rechtsingang genoemd.

Wat is de informele rechtsingang?

In zaken betreffende gezag, omgang en hoofdverblijf heeft een minderjarig kind een informele ingang tot de rechter. Een kind kan een brief aan de rechter sturen met daarin een verzoek over bijvoorbeeld de omgang. De rechter besluit of het verzoek in behandeling wordt genomen. Als het verzoek in behandeling wordt genomen, nodigt de rechter het kind uit voor een gesprek. Dit gesprek zal ongeveer hetzelfde verlopen als het kinderverhoor. Als het nodig is, wordt het verzoek van het kind met de ouders besproken. Daarna volgt een uitspraak. De rechter beslist in het belang van het kind.

In principe kunnen kinderen van alle leeftijden gebruik maken van de informele rechtsingang. Het kind moet wel in staat zijn om zijn eigen belangen op waarde te kunnen schatten. De rechter zal daarom tijdens het gesprek nagaan of een kind goed over het verzoek heeft nagedacht en of het werkelijk een verzoek van het kind zelf is. Verzoeken van zeer jonge kinderen zullen daarom vaak niet in behandeling worden genomen.

Wilt u of uw kind meer weten over het kindgesprek? Bekijk dan hier de informatie film over hoe een gesprek met de rechter in zijn werk gaat.

5 misverstanden over erkenning van een kind

In deze blog bespreek ik de 5 meest voorkomende misverstanden over erkenning van kinderen. Voordat ik op deze misverstanden in ga, zal ik eerst in zijn algemeenheid uitleggen wat erkenning inhoudt.

Het afstammingsrecht regelt wie de juridische ouder van een kind is. Een kind kan maximaal twee juridische ouders hebben. Moeder van een kind is degene uit wie het kind geboren is. Vader van een kind is de man waarmee de moeder ten tijde van de geboorte van het kind getrouwd is of een geregistreerd partnerschap is aangegaan. Daarnaast kan ouderschap ontstaan via bijvoorbeeld adoptie, maar deze varianten laat ik in deze blog gemakshalve achterwege.

Bent u niet getrouwd en heeft u geen geregistreerd partnerschap? Dan is het juridisch vaderschap van de biologische vader niet vanzelfsprekend. In dat geval kan het juridisch vaderschap worden vastgesteld. Dit kan bijvoorbeeld via erkenning.

Hoe kan een kind worden erkend?

Erkenning kan plaatsvinden door middel van het opstellen van een akte bij de ambtenaar van de burgerlijke stand of bij notariële akte. De erkenning kan voor de geboorte plaatsvinden, tijdens de aangifte van de geboorte of op een later tijdstip. Als de erkenning plaatsvindt voor de geboorte wordt dit ‘erkenning van de ongeboren vrucht’ genoemd.

De moeder moet voor de erkenning toestemming geven. Als zij de toestemming weigert – hetgeen nog wel eens gebeurt als de relatie tijdens de zwangerschap wordt beëindigd – kan er aan de rechter vervangende toestemming voor erkenning worden verzocht. De omgekeerde variant is ook mogelijk, te weten de vader wil niet mee werken aan erkenning. In dat geval kan via de rechter gerechtelijke vaststelling van het vaderschap worden verzocht.

Elk kind dat binnen de relatie van niet gehuwden of geregistreerde partners wordt geboren, moet apart erkend worden.

De gevolgen van erkenning

Het vaststellen van het ouderschap, heeft tot gevolg dat er familierechtelijke betrekkingen ontstaan tussen de vader en het kind. Het kind deelt daardoor bijvoorbeeld mee in de erfenis van de vader.

5 misverstanden over erkenning

1. Door de aangifte van de geboorte wordt het kind door de vader erkend.

De aangifte van de geboorte van een kind leidt niet altijd tot erkenning. Indien de ouders gehuwd zijn of een geregistreerd partnerschap zijn aangegaan, leidt de geboorteaangifte automatisch tot ouderschap. Erkenning is in dat geval niet nodig. In alle andere situaties, zoals bijvoorbeeld bij samenwoners, dient een aparte akte van erkenning te worden opgesteld.

2. Erkenning leidt automatisch tot gezag.

Vaak wordt gedacht dat wanneer een ongehuwde vader zijn kind erkent, hij daarmee automatisch het ouderlijk gezag krijgt. Dat is een misvatting. Om het gezamenlijk ouderlijk gezag over het kind te krijgen, moeten de ouders samen een verzoek indienen bij de rechtbank. Het verzoek tot gezamenlijk ouderlijk gezag kan schriftelijk of digitaal worden aangevraagd.

3. Als een kind erkend wordt, krijgt het automatisch de achternaam van de erkenner.

Het is onjuist dat het kind automatisch de naam van de erkenner krijgt. Als de erkenning na de geboorte plaatsvindt, behoudt het kind de achternaam die het al heeft, tenzij er voor gekozen wordt om deze aan te passen. Bij de erkenning van het eerste kind uit de relatie kan de achternaam van het kind worden gekozen. De gekozen naam geldt ook voor eventuele daarop volgende kinderen uit dezelfde relatie. Indien er bij de erkenning van het eerste kind geen naamkeuze wordt gemaakt, dan krijgen de kinderen uit deze relatie automatisch de achternaam van de moeder.

4. Alleen de biologische vader kan het kind erkennen.

De erkenner hoeft niet de biologische vader van het kind te zijn. Erkenning kan ook geschieden door bijvoorbeeld de man waar de moeder een relatie mee heeft na de geboorte. Dit gebeurt nog weleens als het kind bijvoorbeeld is verwekt tijdens een one night stand.

Ook twee vrouwen die een relatie hebben, kunnen samen het ouderschap van een kind hebben. (Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor twee mannen.) De ongetrouwde duo moeder kan het kind van haar partner erkennen. Als de vrouwen getrouwd zijn of een geregistreerd partnerschap zijn aangegaan, wordt de duomoeder automatisch meemoeder van het kind.

5. Eens erkend, blijft erkend.

Als een kind is erkend door een man die achteraf toch niet de biologische vader blijkt te zijn, kan de erkenning worden vernietigd.

Bij gehuwde of geregistreerde partners die automatisch het ouderschap krijgen, kan het vaderschap worden ontkend. In het laatste geval kan bijvoorbeeld gedacht worden aan een situatie waarbij de juridische ouders feitelijk uit elkaar zijn, maar de echtscheiding nog niet uitgesproken is. De moeder is zwanger van haar nieuwe partner en de echtscheiding laat zo lang op zich wachten dat het kind geboren wordt tijdens het huwelijk met de ex-partner. De ex-partner is daardoor van rechtswege juridisch vader geworden.

Met de kinderen op vakantie na scheiding

Zomervakantie, over twee maanden is het alweer zover. Gescheiden ouders doen er goed aan om tijdig afspraken over de vakantie te maken. Niet alleen over de wijze waarop de vakantie verdeeld moet worden, maar ook over andere praktische zaken.

Verdeling zomervakantie

De wijze waarop de zomervakantie tussen de ouders verdeeld dient te worden, kan problemen geven. Met name bij samengestelde gezinnen kan het lastig zijn om afspraken over de verdeling te maken, omdat er rekening gehouden moet worden met meerdere agenda’s. Daar komt soms bij dat één van de ouders gebonden is aan een verplichte bedrijfssluiting, zoals de bouwvak.

Als er in een ouderschapsplan geen duidelijke afspraken over de verdeling van vakanties zijn gemaakt, is het verstandig dit jaarlijks tijdig te bespreken. Bijvoorbeeld aan het begin van het schooljaar of rond de jaarwisseling. Als het niet lukt om de vakanties naar tevredenheid te verdelen, kan de rechter gevraagd te worden een beslissing te nemen. Een procedure heeft uiteraard niet de voorkeur, omdat daardoor de onderlinge verhoudingen op scherp gezet kunnen worden. Meestal wordt de verdeling praktisch opgelost door het ene jaar de voorkeur van de ene ouder te volgen en het jaar daarop van de andere ouder.

Kinderen zien op tegen de vakantie

Waar door de ouders minder vaak bij stil wordt gestaan, is dat de kinderen soms opzien tegen de vakantie. Uiteraard willen kinderen met beide ouders tijd doorbrengen. Maar, het kan zijn dat ze de andere ouder missen als ze drie weken op vakantie zijn. Er zijn ook kinderen die liever thuis willen blijven in de vakantie. Het klinkt misschien leuk om twee keer op vakantie te gaan, maar dit kan ook erg vermoeiend zijn. Stel, de kinderen zijn op vrijdag na twee dagen reizen met hun moeder vanuit Zuid Frankrijk terug gekomen. Vervolgens gaan ze op zaterdag met hun vader in de auto naar Italië. De kinderen zijn dan drie of vier dagen onderweg. Bespreek de vakantieplannen daarom ook met de andere ouder.

Toestemming van de andere ouder

Over het algemeen zijn ouders na een scheiding gezamenlijk met het ouderlijk gezag belast. Dit brengt met zich mee dat de andere ouder toestemming moet geven voor de reis van de kinderen. Als u op vakantie gaat met minderjarige kinderen, moet u  kunnen aantonen dat u toestemming heeft van de andere ouder met gezag. Hierop kan aan de grens worden gecontroleerd. In mijn blog ‘Een zonnig vakantieoord of een koude cel’ schreef ik over dit onderwerp.

Ook als er geen ouder in beeld is, is het verstandig om daarvan bewijzen mee op reis te nemen. Dit ondervond de mevrouw uit dit verhaal in levende lijve.

Meer informatie over het reizen met kinderen, vindt u op de website van de Rijksoverheid.