Tag archieven: Alimentatie

Mijn kind wordt 18 jaar oud. Welke gevolgen heeft dit voor de alimentatie?

Veel ouders stoppen met het betalen van alimentatie als hun kind 18 jaar wordt, omdat er onterecht vanuit gegaan wordt dat de onderhoudsverplichting stopt als een kind meerderjarig wordt. Maar, in de wet is bepaald dat ouders onderhoudsplichtig zijn voor hun kinderen tot 21 jaar oud. Voor kinderen van 18 tot 21 jaar (jong meerderjarigen) bestaat die verplichting voor de kosten voor levensonderhoud en studie.

Mijn kind wordt 18 jaar oud. Welke gevolgen heeft dat voor de alimentatie?

Als er alimentatie is vastgesteld voordat het kind 18 jaar oud wordt, verandert er niets aan de hoogte van alimentatie. Wat wel verandert, is het feit dat de verzorgende ouder niet langer partij is. De jong meerderjarige mag zelf over de alimentatie beschikken. Als het kind nog thuis woont, wordt vaak afgesproken dat de alimentatie nog aan de verzorgende ouder betaald wordt.

Zoals hiervoor is aangegeven, verandert er in principe niets aan de hoogte van de alimentatie. Maar, vaak is het zo dat de alimentatie door hogere (studie)kosten niet langer toereikend is. De jong meerderjarige kan dan zelf afspraken over de hoogte van de bijdrage maken. Als een procedure nodig is, is het kind zelf procespartij.

Hoe wordt alimentatie voor kinderen ouder dan 18 jaar berekend?

Als er nog geen alimentatie is vastgesteld voordat het kind 18 jaar werd, dan kan dat alsnog gevraagd worden. Het rekensysteem dat wordt gebruikt bij de berekening van kinderalimentatie voor kinderen onder de 18 jaar oud, geldt niet voor kinderen ouder dan 18 jaar. (Voor meer informatie over de berekening van kinderalimentatie verwijs ik u naar mijn blog ‘hoe wordt kinderalimentatie berekend?‘.) Voor jong meerderjarigen wordt aansluiting gezocht bij de normen voor de studiefinanciering.

Aan de hand van de normen voor studiefinanciering wordt bekeken hoe hoog de maandelijkse uitgaven van de jong meerderjarige zijn om zo te bepalen wat de behoefte van het kind is. Bij de uitgaven kan gedacht worden aan: collegegeld, studiemateriaal, huur, premie zorgverzekering, telefoonkosten en boodschappen. Eventuele ontvangen huurtoeslag en zorgtoeslag worden als inkomen gezien. Als de jong meerderjarige aanspraak kan maken op een aanvullende beurs bij wijze van lening dan wordt dit niet als inkomen gezien. De lening zal immers weer terugbetaald moeten worden.

Met inkomsten uit een (klein) bijbaantje wordt bij de hoogte van de alimentatie geen rekening gehouden. Dit inkomen wordt als extraatje gezien. Bij de berekening van alimentatie kan wel rekening worden gehouden met structurele inkomsten. Hiervan is bijvoorbeeld sprake wanneer het kind 4 dagen per week werkt en 1 dag per week studeert.

Moet ik ook een bijdrage betalen als mijn kind niet studeert?

Voor de onderhoudsverplichting van ouders maakt het niet uit of het kind studeert of werkt. Wel zullen de kosten van een kind hoger zijn als het studeert.

Als een kind van 18 jaar of ouder besluit om te stoppen met school en fulltime gaat werken, kan het kind mogelijk zelf volledig in eigen levensonderhoud voorzien, waardoor er geen aanvullende behoefte meer bestaat die door de ouders betaald moet worden.

Als een kind gaat werken, is het niet verstandig om zomaar te stoppen met het betalen van alimentatie. Ik adviseer u in dat geval met uw kind te bespreken hoe hoog het inkomen is en welke uitgaven het kind heeft. Dekken de inkomsten de uitgaven, maak dan in onderling overleg afspraken over het beëindigen van de alimentatie. Komt u er onderling niet uit? Bespreek dan de mogelijkheden met een advocaat.

Update wetsvoorstel partneralimentatie van 12 naar 5 jaar

Geef een reactie

In juni 2018 schreef ik een blog over de voorgenomen herziening van de partneralimentatie. Dit was naar aanleiding van een op 11 juni 2018 ingediend wetsvoorstel tot aanpassing van de regels voor partneralimentatie. Het wetsvoorstel moest nog behandeld worden door de Tweede Kamer. Gisteren heeft een meerderheid van de Tweede Kamer besloten om de partneralimentatie terug te brengen van 12 jaar naar 5 jaar. Het voorstel zal ook nog door de Eerste Kamer moeten worden goedgekeurd, voordat de wet kan worden ingevoerd. Wilt u meer weten hoe een wet tot stand komt? Leest u dan hier verder.

Wat staat er in de wet?

Hoofdregel: de duur van de partneralimentatie wordt de helft van de duur van het huwelijk, met een maximum van 5 jaar. De maximale duur van de partneralimentatie gaat daardoor van 12 naar 5 jaar. Wie dus 2 jaar getrouwd is, hoeft nog maar één jaar partneralimentatie te betalen aan de minstverdienende partner.

De duur van het huwelijk wordt berekend over de periode vanaf huwelijksdatum tot aan de datum waarop het verzoekschrift tot echtscheiding is ingediend. (Nu wordt de termijn berekend vanaf de huwelijksdatum tot aan de datum inschrijving van de echtscheiding in de registers van de Burgerlijke Stand.)

Op de hoofdregel zijn enkele uitzonderingen:

  • Voor echtgenoten met de zorg voor jonge kinderen, kan de partneralimentatie gelden tot het jongste kind 12 jaar is geworden;
  • Wie langer dan 15 jaar getrouwd is en waarbij de alimentatiegerechtigde binnen 10 jaar voor zijn/haar AOW leeftijd zit, kan de alimentatie tot 10 jaar duren;
  • Alimentatiegerechtigden boven de 50 jaar die langer dan 15 jaar getrouwd zijn, hebben 10 jaar recht op alimentatie. (Deze uitzondering vervalt 7 jaar na invoering van de wet);

De mogelijkheid voor de rechter om in schrijnende gevallen een langere termijn dan 5 jaar alimentatie toe te wijzen, blijft bestaan.

Wanneer gaat de wet in?

Zoals het nu lijkt, zal de wet ingaan op 1 januari 2020. De wet heeft geen terugwerkende kracht. De nieuwe wet zal gaan gelden voor alle verzoeken (tot echtscheiding), die worden ingediend na 1 januari 2020.

Wilt u zelf de stand van zaken in het wetsvoorstel volgen? Klik dan hier.

Alimentatie voor kinderen ouder dan 18 jaar

Ouders zijn op grond van de wet verplicht om (financieel) voor hun kinderen te zorgen. Deze verplichting eindigt niet als een kind 18 jaar oud is geworden. Het is dus een groot misverstand dat er geen alimentatie meer betaald hoeft te worden zodra een kind 18 jaar is geworden. In de wet is bepaald dat er een (studie)bijdrage betaald dient te worden, totdat het kind 21 jaar oud wordt.

Op het moment dat een kind de 18-jarige leeftijd bereikt, mag deze de alimentatie zelf ontvangen. Of de alimentatie rechtstreeks aan het kind betaald wordt, is meestal afhankelijk van het feit of het kind uitwonend is. Als het kind nog thuiswonend is, wordt de alimentatie vaak nog aan de verzorgende ouder betaald.

Als er door de rechter alimentatie is vastgesteld voordat het kind 18 jaar is geworden, loopt deze bijdrage na de 18de verjaardag automatisch door. Dat is dus ook het geval als een kind gaat werken! Maar dat is toch niet eerlijk, hoor ik u denken.

Wijziging alimentatie

Het is mogelijk om de alimentatie in onderling overleg met het meerderjarige kind aan te passen. Mijn advies is om dit dan wel schriftelijk vast te leggen, zodat over de gemaakte afspraken geen misverstanden kunnen ontstaan.

Als aanpassing van de alimentatie in onderling overleg niet lukt, kan de rechter gevraagd worden om een uitspraak te doen. In een procedure zal eerst de behoefte van het kind vastgesteld moeten worden. Kort gezegd, wat kost het kind? Daarnaast zal gekeken worden naar de draagkracht van de ouders. Kort gezegd, welke bijdrage kunnen de ouders betalen? De door de ouders te betalen bijdrage kan nooit hoger zijn dan de behoefte van het kind.

Behoefte van een meerderjarig kind

Voor de bepaling van de behoefte van studerende kinderen wordt gekeken naar de normbedragen van de Wet Studiefinanciering.

Voorbeeld: de behoefte volgens de Wet Studiefinanciering bedraagt € 1.000,00 per maand. Het kind ontvangt € 600,00 studiefinanciering. Dan resteert er nog een aanvullende behoefte van € 400,00 waarin de ouders moeten voorzien. Let op: voor zover de studiefinanciering als lening wordt verstrekt, wordt de behoefte van het kind daarmee niet verminderd. Alleen als de studiefinanciering als gift wordt verstrekt, werkt deze behoefte verlagend.

Eigen structurele inkomsten van een kind werken ook behoefte verlagend. Dit hangt ook af van de hoogte van het inkomen. Als een kind niet (meer) studeert maar volledig werkt, kan dit ertoe leiden dat de ouders geen bijdrage meer hoeven te voldoen. Als een kind volledig werkt, is het verstandig om afspraken te maken over een aanpassing van de bijdrage. Lukt dat niet? Neem dan contact met een advocaat op voor advies.

Alimentatie voor kinderen ouder dan 21 jaar?

De verplichting tot het betalen van kinderalimentatie eindigt normaal gesproken als een kind 21 jaar wordt. Alleen in uitzonderlijke situaties moeten de ouders ook daarna nog een financiële bijdrage leveren. Dit is het geval wanneer het kind behoeftig is. Een kind is behoeftig wanneer het niet in eigen levensonderhoud kan voorzien. Hiervan kan sprake zijn als het kind geestelijk of lichamelijk gehandicapt is.

Soms is in een ouderschapsplan of convenant de volgende bepaling opgenomen: “De man is aan een meerderjarig kind een bijdrage schuldig zolang het kind met redelijke resultaten en in overleg met de man met een beroepsopleiding bezig is of studeert, doch uiterlijk tot het moment waarop het kind de 25-jarige leeftijd bereikt. Dit beding ten behoeve van het kind is onherroepelijk, zodat het kind het recht heeft om zonodig nakoming van dit beding te vorderen.” Indien een dergelijke bepaling is overeengekomen, is er in beginsel ook een verplichting om alimentatie te voldoen nadat een kind 21 jaar is geworden.

5 van de meest voorkomende misverstanden over kinderalimentatie

Geef een reactie

In mijn praktijk krijg ik vaak vragen over de betaling van kinderalimentatie. Kinderalimentatie is de bijdrage die de niet-verzorgende ouder betaalt in de kosten van verzorging en opvoeding van zijn of haar kind(eren). Meestal betaalt de vader – als meestverdienende partner – kinderalimentatie aan de moeder.

Mij is gebleken dat er veel misverstanden over de betaling van kinderalimentatie bestaan. Deze misverstanden leiden vaak tot een onnodige ergernissen tussen ex-partners. Ergernissen die met een juiste kennis van zaken voorkomen hadden kunnen worden. Hieronder zet ik enkele van de meest voorkomende misverstanden over kinderalimentatie op een rijtje:

  1. Ik hoef geen alimentatie te betalen, want ik zie mijn kind(eren) niet.

    In de wet is – kort gezegd – bepaald dat de verwekker van een kind alimentatie moet betalen. De omgangsregeling staat los van de alimentatie. Niet voor niets wordt vaak gezegd: “Alimentatie is geen kijkgeld!”

  2. We hebben co-ouderschap afgesproken, dus ik hoef niets te betalen.

    Bij co-ouderschap hebben de ouders de zorg over de kinderen min of meer bij helfte verdeeld. Meestal betekent dit dat ieder ook een gelijk aandeel in de kosten van de kinderen heeft. Maar stel nu dat de vader een netto inkomen van 2800 euro per maand heeft en de moeder slechts 1200 euro? De kosten van de kinderen drukken dan veel zwaarder op het budget van de moeder. Als er sprake is van een (aanzienlijk) inkomensverschil, kan er ook bij co-ouderschap kinderalimentatie worden opgelegd.

  3. Mijn kind is 18 jaar oud geworden en daarom ben ik gestopt met betalen.

    De alimentatieverplichting eindigt niet als een kind meerderjarig wordt. In de wet is bepaald dat er een (studie)bijdrage betaald dient te worden totdat het kind 21 jaar oud is geworden. Vanaf het moment dat een kind 18 jaar oud is, krijgt de bijdrage een andere naam en noemen we deze een bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie. Een kind mag de bijdrage dan ook zelf ontvangen. Indien een kind geen studie meer volgt, maar volledig aan het werk is, is het verstandig contact met een advocaat op te nemen om de mogelijkheden te bespreken.

  4. Ik heb er recht op om te weten waar de door mij betaalde alimentatie aan besteed wordt!

    Een veelgehoorde opmerking als er een vermoeden bestaat dat de kinderalimentatie niet aan de kinderen wordt besteed. Helaas voor de betalende ouder mag de verzorgende ouder de ontvangen kinderalimentatie naar eigen inzicht besteden. Er is geen verplichting om verantwoording over de besteding van de alimentatie af te leggen.

  5. Kosten die ik voor mijn kind(eren) heb betaald, mag ik in mindering brengen op de alimentatie.

    Koopt u een keer een paar sportschoenen voor uw kind en heeft u daar geen afspraken met de verzorgende ouder over gemaakt? Dan kunt u deze niet in mindering brengen op de alimentatie. De verblijfskosten van de kinderen in het kader van de omgangsregeling worden overigens meegenomen bij de berekening van de kinderalimentatie, zodat u ook deze niet apart kunt verrekenen.