Het is niet nodig om strak in het pak te verschijnen. Nette (zakelijke) kleding is altijd goed. Door netjes en zakelijk gekleed te zijn, laat u zien dat u de rechter en de rechtbank respecteert. Draag in ieder geval kleding waarin u zich prettig voelt. Als u kleding draagt waarin u zich niet prettig voelt, zit u niet lekker in uw vel tijdens een toch al spannende gebeurtenis. Het dragen van een pet of hoed in de zittingszaal wordt doorgaans niet gewaardeerd. Ook een zonnebril dient afgezet te worden.
2. Hoe laat moet ik op de rechtbank aanwezig zijn?
Als het goed is, heeft u een oproepingsbrief voor de zitting ontvangen. Hierin staat het tijdstip vermeld waarop de zitting begint. U dient sowieso voor dat tijdstip in de rechtbank aanwezig te zijn. Als u niet op tijd aanwezig bent, kan de rechter de zitting beginnen zonder uw aanwezigheid. Dat zal geen goede indruk maken. Houd er rekening mee dat er bij binnenkomst in de rechtbank een veiligheidscontrole geldt. Het is daarom aan te raden om ca. 15 minuten voor aanvang van de zitting op de rechtbank aanwezig te zijn.
3. Moet ik de rechter bij binnenkomst of na afloop een hand geven?
U hoeft de rechter bij binnenkomst in de zittingszaal geen hand te geven of u voor te stellen. U kunt gewoon plaatsnemen op de aangewezen plek. Daarna zal de rechter bespreken wie er verschenen zijn.
Ook na afloop van de zitting hoeft u de rechter geen hand te geven. Bij het verlaten van de zaal kunt u bijvoorbeeld wel “goedendag” of “dank u wel” zeggen.
4. Moet/mag ik tijdens de zitting ook iets zeggen?
In principe voeren de advocaten tijdens een zitting het woord, maar vaak stelt de rechter wel (feitelijke) vragen aan partijen zelf. Het komt echter ook voor dat rechters het anders aanpakken. Sommige rechters gaan eerst in gesprek met de partijen en laten daarna pas de advocaten aan het woord.
De rechter bepaalt wie het woord heeft. Het is dus niet de bedoeling om de andere partij te onderbreken of om daarmee een discussie aan te gaan. Ook als u het niet eens bent met wat de andere partij zegt, is het is belangrijk om beleefd en kalm te blijven. Het gesprek is met de rechter, dus u dient de rechter aan te kijken. Het is niet de bedoeling om vragen aan de rechter te stellen.
5. Hoe spreek ik de rechter aan?
De rechter kan worden aangesproken met “Edelachtbare”, maar het is ook geen probleem om de rechter aan te spreken met “meneer de rechter” of “mevrouw de rechter”. Zijn er drie rechters? Dan spreekt men de middelste rechter aan met “meneer de voorzitter” of “mevrouw de voorzitter”. Uiteraard dient de rechter aangesproken te worden met “u” en niet met “jij”.
Ik krijg vaak de vraag hoe procedures in zijn werk gaan. Daarom bespreek ik in deze blog het verloop van een procedure bij de familierechter. Een familierechter behandelt zaken op het gebied van familiebetrekkingen, zoals echtscheidingen en omgangsregelingen.
stap 1: verzoek
Iedere procedure begint met het indienen van een schriftelijk verzoek bij de rechtbank. Het verzoekschrift moet door een advocaat worden ingediend. Hierop zijn twee uitzonderingen, te weten de eigen rechtsingang van een kind en een verzoek vervangende toestemming voor de aanvraag van een reisdocument.
De partij die het verzoek heeft ingediend, noemen we ‘de verzoeker’.
De rechtbank rekent administratiekosten voor het in behandeling nemen van het verzoek. Deze kosten noemen we griffierecht. Iemand die voor gesubsidieerde rechtsbijstand, een zg. toevoeging, in aanmerking komt, betaalt een lager griffierecht dan iemand dan die daarvoor niet in aanmerking komt. Het volledige griffierecht bedraagt op dit moment € 304,00. Voor iemand met een toevoeging bedraagt het griffierecht € 83,00.
stap 2: verweer
De partij die het verzoek niet heeft ingediend, mag daartegen verweer voeren. Deze partij noemen we ‘de verweerder’. Een verweer is een reactie, waarin de verweerder aangeeft waarom deze het niet is met het verzoek. Een verweer kan schriftelijk worden ingediend, maar mag soms ook mondeling worden gedaan. Doorgaans is de verweerder ook griffierecht verschuldigd.
In de meeste procedures zal de rechtbank de verweerder in de gelegenheid stellen om schriftelijk verweer te voeren. Voor het indienen van stukken bij de rechtbank en dus ook een verweerschrift, is een advocaat nodig.
In andere zaken, zoals bijvoorbeeld omgangskwesties, zal de rechtbank geen termijn voor verweer geven, maar wordt er een datum voor een mondelinge behandeling bepaald. Hoewel er geen verweertermijn wordt gegeven, mag er wel een verweerschrift worden ingediend. De rechter stelt dit vaak op prijs, omdat dan voor de zitting alle standpunten bekend zijn. Voor het indienen van een verweerschrift is een advocaat nodig. Bij omgangskwesties kan ook tijdens de mondelinge behandeling – zonder advocaat – mondeling verweer gevoerd worden.
In een verweerschrift kan ook een tegenverzoek worden gedaan. Dit is een zelfstandig verzoek in reactie op het verzoek dat de verzoeker heeft gedaan. U kunt daarbij bijvoorbeeld denken aan de volgende situatie: de verzoeker heeft een verzoek tot vaststelling van een omgangsregeling van een weekend per veertien dagen gedaan, maar heeft ten aanzien van de verdeling van de vakanties niets in het verzoek opgenomen. De verweerder kan dan bij wijze van zelfstandig verzoek aan de rechter vragen om ook een omgangsregeling vast te stellen tijdens de vakanties.
Als er geen verweer wordt gevoerd, zal de rechter het verzoek van de verzoeker toewijzen. Is er wel verweer gevoerd? Dan bepaalt de rechter een datum voor een zitting.
stap 3: de zitting
Partijen en/of hun advocaten krijgen een oproepingsbrief om (gelijktijdig) op de rechtbank te verschijnen. Hierin staan de datum, tijdstip en de locatie van de zitting vermeld. Als één van de partijen of advocaten verhinderd is, kan de rechtbank een andere zittingsdatum bepalen.
Soms dienen voor de zitting nog nadere stukken toegestuurd te worden, bijvoorbeeld in alimentatieprocedures. Hiervoor gelden termijnen, waarbinnen de stukken door de rechtbank dienen te zijn ontvangen.
Op de dag van de zitting moeten partijen op tijd bij de rechtbank verschijen. Bij binnenkomst moeten zij zich melden bij de portier. Het kan zijn dat gevraagd wordt om een legitimatiebewijs en/of de oproepingsbrief voor de mondelinge behandeling te tonen. Vervolgens vindt er een veiligheidscontrole plaats. Totdat de zitting begint, kunnen partijen wachten in een wachtruimte. De bode kondigt het begin van de zitting aan. De zitting is niet openbaar. Dit betekent dat er geen andere mensen mee naar binnen mogen in de zittingszaal.
In de zittingszaal zijn een rechter en een griffier aanwezig. De griffier maakt aantekeningen voor de rechter. Als het gaat om een zaak waar kinderen bij betrokken zijn, zoals bijvoorbeeld een omgangskwestie, dan zal er ook een medewerker van de Raad voor de Kinderbescherming aanwezig zijn. De medewerker van de Raad voor de Kinderbescherming geeft tijdens de zitting advies aan de rechter. Als er een uitgebreider advies nodig is, zal de rechter de Raad voor de Kinderbescherming opdracht kunnen geven om een schriftelijk advies uit te brengen.
Over het algemeen zal de rechter de advocaat van de verzoeker eerst de gelegenheid geven om het verzoek toe te lichten. Daarna mag de avocaat van de verweerder reageren. Vervolgens zal de rechter vragen stellen aan de advocaten en/of partijen zelf. Nadat de rechter vragen heeft gesteld, mogen de advocaten ieder nog één keer reageren. Voordat de rechter de behandeling ter zitting sluit, mogen partijen nog iets zeggen als ze dat willen. Dit noemen we het laatste woord.
stap 4: de uitspraak
De meeste rechters doen niet meteen tijdens de mondelinge behandeling uitspraak. Aan het einde van de zitting geeft de rechter aan wanneer de uitspraak, de beschikking, wordt verwacht. Meestal is dat op een termijn van uiterlijk 4 weken. Soms is de beschikking dan nog niet gereed en wordt deze aangehouden. Dit is bijvoorbeeld het geval bij ziekte of onderbezetting tijdens vakanties. De exacte reden van de aanhouding van een beschikking is meestal niet bij een advocaat bekend.
De meeste rechtbanken hanteren vaste dagen waarop beschikking worden afgegeven. Door de rechtbank in Assen worden beschikkingen bijna altijd op een woensdag afgegeven.
Wanneer de beschikking gereed is, wordt deze per post aan de advocaat toegezonden. De advocaat stuurt de uitspraak vervolgens weer door aan de cliënt. Omdat de uitspraak per post wordt toegezonden, is de inhoud (vaak) nog niet bekend op de dag dat de uitspraak verwacht wordt.
Er kunnen veel problemen ontstaan over alimentatiebetalingen. De wettelijke indexering wordt bijvoorbeeld niet betaald of er ontstaat een ruzie over de hoogte van de verplichting. Voor de alimentatiegerechtigde kan het vervelende financiële gevolgen hebben als de alimentatie niet (volledig) wordt betaald. In dit artikel zal ik bespreken welke mogelijkheden er zijn om achterstallige alimentatie te incasseren.
Allereerst dient er onderscheid gemaakt te worden tussen alimentatie afspraken die door de rechter zijn vastgelegd en afspraken die niet door rechter zijn vastgelegd. Ik zal beginnen met de laatste situatie.
De alimentatie is niet door de Rechtbank vastgelegd.
Is de alimentatieverplichting onderling afgesproken in bijvoorbeeld een echtscheidingsconvenant of ouderschapsplan, maar is niet gevraagd om deze afspraken in een beschikking van de Rechtbank te laten vastleggen? Dan dient de Rechtbank alsnog de hoogte van de alimentatieverplichting vast te stellen. Een advocaat zal dan een verzoekschrift bij de Rechtbank moeten indienen om de alimentatie alsnog te laten vastleggen.
De alimentatie is door de Rechtbank in een beschikking opgenomen.
In dat geval is het mogelijk om de achterstallige alimentatie te incasseren via bijvoorbeeld het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen (LBIO). Het LBIO kan gratis worden ingeschakeld door de alimentatiegerechtigde. Daarentegen dient de alimentatiebetaler een opslag te betalen. Het LBIO kan alleen vorderingen incasseren die niet ouder zijn dan 6 maanden.
Zijn de achterstanden ouder dan 6 maanden? Dan kan er een deurwaarder worden ingeschakeld of het Nationaal Loket Alimentatie Inning. Het NLAI werkt op basis van no cure no pay. Er worden geen kosten in rekening worden gebracht als er geen resultaat is behaald.
Om de alimentatie te kunnen laten incasseren is de originele beschikking van de Rechtbank nodig. Op deze beschikking staat een stempel met de woorden ‘in naam van de Koning’. Dit wordt de zg. grosse genoemd. Het LBIO, een deurwaarder of het NLAI zal u vragen deze grosse toe te sturen. Het is daarom belangrijk om de grosse goed te bewaren.
Verjaring
Het is dus mogelijk om achterstallige alimentatie te incasseren, maar dit kan niet oneindig. Voor alimentatiebetalingen geldt een verjaringstermijn van 5 jaar. Dit betekent dat achterstanden ouder dan 5 jaar niet meer kunnen worden geincasseerd. Maar, als de ex-partner binnen deze 5 jaar schriftelijk is aangemaand om te betalen, dan wordt de verjaring gestuit. Vanaf dat moment gaat er een nieuwe verjaringstermijn van 5 jaar lopen.
Mocht er sprake zijn van een achterstand in alimentatiebetalingen, dan is het als alimentatiegerechtigde verstandig om de ex-partner daar ieder jaar schriftelijk op te wijzen en te vragen om de achterstand te voldoen. Op deze manier gaat de verjaringstermijn telkens opnieuw lopen. Uiteraard dient u dan wel te kunnen aantonen dat u daadwerkelijk een herinnering heeft verstuurd.
Kent u het fenomeen ‘dropshipping’ al? Dropshipping is het online verkopen van producten zonder dat de webwinkel zelf een voorraad aanhoudt. De klant bestelt een product bij een webwinkel. De webwinkel plaatst de order bij de leverancier en deze stuurt het product rechtstreeks naar de klant. Daar is op zichzelf niets mis mee als de dropshipper de wet volgt. Juist daar gaat het vaak mis. In deze blog leest u meer over de risico’s van dropshipping en hoe u dit zou kunnen herkennen.
Veelal jongeren houden zich bezig met dropshipping, omdat ze denken er veel geld mee te kunnen verdienen. Dit komt met name omdat er door zogenaamde zelfverklaarde dropshipgoeroes gouden bergen worden beloofd. De dropshipgoeroes geven dure cursussen à € 1.200,00 zodat jongeren ‘het vak kunnen leren’. Er hoeft geen voorraad te worden aangelegd en er hoeven nauwelijks investeringen gedaan te worden. Het klinkt natuurlijk erg aantrekkelijk, geld verdienen zonder er zelf veel voor te hoeven doen. Niet voor niets is het aantal ondernemers dat zich bij de Kamer van Koophandel heeft ingeschreven met ‘dropshipping’ in de omschrijving de afgelopen 2 jaren vertienvoudigd! Dit is nog maar het topje van de ijsberg, want veel jonge dropshippers registeren hun onderneming niet eens bij de Kamer van Koophandel.
Hoe werkt het in de praktijk?
De webwinkel maakt op social media, zoals Facebook of Instagram, reclame voor één of meerdere producten. Vaak staat er bij dat het om een tijdelijke aanbieding gaat, bijvoorbeeld ‘vandaag tweede gratis’ of ‘alleen vandaag van € 89,00 voor € 49,00’. Op deze manier wordt de klant verleid om over te gaan tot een snelle aankoop.
De website is in het Nederlands en heeft een Nederlanse extensie (.nl). De klant denkt daarom te maken te hebben met een leverancier uit Nederland.
Op de website wordt het product aangeboden voor € 50,–. De klant plaatst een bestelling en betaalt. Vervolgens bestelt de webwinkel het product rechtstreeks bij AliExpress (in China) voor een bedrag van € 12,–. Bestellingen bij AliEpress worden vaak gratis geleverd. Tel uit de winst voor de dropshipper!
Na enkele weken ontvangt de klant een pakketje uit China. Omdat de klant bij een Nederlandse website had besteld, ging deze er vanuit de bestelling binnen enkele dagen te zullen ontvangen. De klant had het product ook zelf bij AliExpress kunnen bestellen en zo € 38,00 kunnen besparen.
Is dropshipping legaal?
Op zichzelf genomen is dropshipping toegestaan, maar bedrijven moeten zich daarbij wel aan bepaalde regels houden die consumenten moeten beschermen. Zo zijn de webwinkels verplicht om de mogelijkheid te bieden om producten retour te sturen. Ook moet bekend zijn waar consumenten met vragen en klachten terecht kunnen. En daar gaat het bij dropshipping vaak mis. Er zijn daarom veel klachten over dit soort praktijken.
De Autoriteit Consument & Markt (ACM) ziet erop toe dat bedrijven eerlijk concurreren en beschermt consumentenbelangen. Zo heeft de ACM recent nog een webwinkel aangesproken, omdat het de regels overtrad.
Waar gaat het mis?
Het gaat al mis bij de levertijd. De klant bestelt een product op een Nederlandse website. Er wordt geen rekening gehouden met een levertijd van enkele weken. De klant verwacht bovendien geen product uit China te ontvangen. In sommige gevallen moet de klant zelfs nog invoerrechten en belasting betalen, omdat het product van buiten de EU wordt geleverd.
Vaak zijn de producten van slechte kwaliteit. Of kloppen de maten niet, omdat de Aziatische maten veel kleiner uitvallen dan Europese maten. Veelal hebben de producten ook geen CE-markering en voldoen deze dus niet aan de daarvoor geldende regels binnen Europa. Als de klant het product wil terugsturen, blijkt dat er op de website geen contact gegevens of een KvK nummer zijn vermeld. Alle ondernemingen en rechtspersonen in Nederland moeten zich inschrijven in het Handelsregister. Veel dropshippers registeren hun onderneming niet.
Dropshippers vergeten vaak dat als er iets misgaat, zij het moeten oplossen. Voldoet het product niet? Dan heeft de consument het recht om het product terug te sturen en geld terug te krijgen. Komt het product niet of beschadigd aan? Dan moet de webwinkel dit oplossen, door het product opnieuw te (laten) verzenden.
Krijgt u via social media een reclame voor een bepaald product dat u overweegt te kopen en u wilt weten of het om dropshipping gaat ? Lees dan onderstaande tips:
Wees alert wanneer het gaat om een tijdelijke kortingsactie. Vaak is dit het eerste signaal dat er sprake kan zijn van dropshipping.
Lees de website goed door. Staan er algemene voorwaarden op de website? Lees deze zorgvuldig door. Als er ergens vermeld is dat de webwinkel enkel bemiddelt, is er sprake van dropshipping. Wat staat er over het retourneren van producten? Staat er een retouradres op de website? Zo nee, dan is er mogelijk sprake van een dropshipper.
Staat er een KvK nummer op de website? Wees alert wanneer er geen KvK nummer is vermeld.
Zijn er ergens ‘in de kleine lettertjes’ levertijden aangegeven? Is dit gemiddeld 7-15 dagen dan heeft u hoogstwaarschijnlijk te maken met een dropshipper. Ten aanzien van de lange levertijden wordt corona vaak als smoes gebruikt. Soms is aangegeven dat het product zo populair is dat het niet meer vanuit het eigen magazijn geleverd kan worden. Dit is slechts een marketingtruc.
Staan er honderden positieve recencies op de website? Pas op, want deze zijn mogelijk gekocht. Vaak zijn er ‘recensies’ van voor de registratiedatum van de website. Via deze link kunt u o.a. nagaan wanneer de pagina is geregistreerd.
Sla foto’s van het product op en zoek op afbeelding in AliExpress. Als er sprake is van dropshipping, vindt u hetzelfde artikel daar vele malen goedkoper.
Voor de goede orde wijs ik erop dat niet alle dropshippers oplichters zijn, maar voorzichtigheid is geboden. Er zijn ook webwinkels die zich wel aan de regels houden en bestellingen bij leveranciers binnen de Europese Unie plaatsen. Dan weet u in ieder geval zeker dat het product is goedgekeurd voor de Europese markt.
In verband met de beperkte reismogelijkheden door corona zijn veel mensen deze zomer niet op vakantie geweest. Vakanties worden uitgesteld en vakantiedagen opgespaard. Dit jaar hebben werknemers daarom beduidend minder vakantiedagen opgenomen dan vorig jaar. Dit leidt bij werkgevers tot een enorme berg aan niet opgenomen vakantiedagen. Daar zitten werkgevers om diverse redenen niet op te wachten.
Mag een werkgever een werknemer verplichten om vakantiedagen op te nemen?
Het antwoord op die vraag is ‘nee’. Een werkgever moet de vakantie van een werknemer vaststellen overeenkomstig de wensen van die werknemer, tenzij gewichtige redenen zich daartegen verzetten. Uitzondering hierop is een verplichte bedrijfssluiting, die bijvoorbeeld is vastgelegd in de cao.
Voor de werkgever geldt de verplichting om de werknemer in de gelegenheid te stellen om de wettelijke vakantieuren op te nemen. De wettelijke vakantieuren bestaan uit vier maal de overeengekomen arbeidsduur per week. Iemand die 20 uur per week werkt, heeft dus recht op 80 jaarlijkse vakantieuren.
Naast de wettelijke vakantieuren kan er ook sprake zijn van bovenwettelijke vakantieuren. Dit zijn de extra vakantieuren waar een werknemer recht op kan hebben op basis van de cao of arbeidsovereenkomst.
Een werkgever kan een werknemer wel vragen om de wettelijke vakantieuren op te nemen, maar de werknemer mag dit verzoek weigeren.
Veel mensen sparen nu vakantiedagen op. Wat gebeurt er met de vakantieuren als deze niet worden opgenomen?
Wettelijke vakantieuren dienen te worden opgenomen en mogen niet worden afgekocht. Het afkopen is alleen toegestaan bij het einde van het dienstverband. Wettelijke vakantiedagen die niet zijn opgenomen, vervallen een half jaar na het kalenderjaar waarin ze zijn opgebouwd. Vakantiedagen die in 2020 zijn opgebouwd vervallen dus op 1 juli 2021. Deze korte vervaltermijn is bedoeld om werknemers te stimuleren om de wettelijke vakantiedagen op tijd op te nemen. Overigens kan bijvoorbeeld in een cao een ruimere vervaltermijn zijn overeengekomen.
Voor bovenwettelijke vakaniedagen geldt een verjaringstermijn van 5 jaar. De bovenwettelijke vakantiedagen kunnen wel worden afgekocht.
Indien er begin volgend jaar een vaccin tegen corona mocht zijn, bestaat de kans dat werknemers allemaal tegelijkertijd hun opgespaarde vakantiedagen willen opnemen. Mag een werkgever een vakantie aanvraag weigeren?
Als meerdere werknemers in dezelfde periode vakantie willen opnemen, leidt dit mogelijk tot een ernstige verstoring in de bedrijfsvoering. In een dergelijk geval mag een vakantieaanvraag door een werkgever geweigerd worden. De werkgever moet de werknemer dan toestaan in een andere periode vakantie op te nemen.
Als de werkgever een vakantieaanvraag eenmaal heeft goedgekeurd, staat deze vast. Alleen in uitzonderlijke situaties mag de werkgever de vakantie daarna nog terugdraaien. In zo’n geval dient de werkgever de schade aan de werknemer te vergoeden. Indien u zelf niet langer vakantie wilt opnemen, bijvoorbeeld omdat uw reis in verband met corona is geannuleerd, is daarvoor toestemming van de werkgever nodig.
Vanwege een stijging in het aantal corona besmettingen is het reisadvies voor Barcelona en omgeving gisteren gewijzigd in code ‘oranje’. Ook voor Kroatië veranderde het reisadvies vorige week van code ‘geel’ naar ‘oranje’.
Een code ‘geel’ betekent dat er veiligheidsrisico’s zijn. Een code ‘oranje’ betekent dat alleen noodzakelijke reizen zijn toegestaan. Een vakantie wordt niet gezien als een noodzakelijke reis.
Een code ‘oranje’ of ‘rood’ wordt gezien als een negatief reisadvies. De reisadviezen zijn niet bindend. Of iemand afreist naar een land met een negatief reisadvies, blijft zijn of haar eigen verantwoordelijkheid.
Wat zijn de mogelijke gevolgen van een reis naar een land met een negatief reisadvies?
Gaat u op vakantie naar een land met een negatief reisadvies voor vertrek? Dan dekt uw reisverzekering mogelijk niet bij onvoorziene gebeurtenissen.
Wie naar een land met een negatief reisadvies reist, wordt dringend geadviseerd om bij terugkomst twee weken in thuisquarantaine te gaan. Dit betekent ook dat iemand dan niet naar het werk kan. Dat zal niet zo’n probleem zijn voor iemand met een kantoorbaan, die vanuit huis kan werken. Maar, dit levert wel problemen op voor bijvoorbeeld iemand die werkzaam is in de zorg. Als een werknemer bewust het risico neemt om naar een gebied te gaan met een negatief reisadvies, dan mag de werkgever het loon inhouden over de periode dat er geen werkzaamheden verricht kunnen worden. Een werkgever mag een werknemer niet verplichten om vakantiedagen op te nemen over de periode van de quarantaine.
Het dringende advies voor quarantaine geldt ook voor kinderen ouder dan 12 jaar. Het Ministerie van Onderwijs heeft inmiddels aangegeven dat thuisquarantaine na een vakantie geen geldige reden voor schoolverzuim is. Quarantaine wordt in dat geval gezien als spijbelen. Dit betekent dat ouders een boete riskeren in verband met het overtreden van de Leerplichtwet.
Basisschoolleerlingen jonger dan 12 jaar zijn uitgesloten van de geadviseerde quarantaine, maar mogen niet door hun ouders naar school worden gebracht.
Wat als het reisadvies tijdens de reis verandert van code ‘geel’ naar ‘oranje’?
Mocht het reisadvies tijdens de vakantie veranderen, dan dekken de meeste reisverzekeringen onvoorziene gebeurtenissen.
Als het reisadvies tijdens de reis wijzigt, wordt na afloop van de reis eveneens thuisquarantaine geadviseerd. In dit geval mag de werkgever niet zomaar het salaris inhouden als de werknemer geen werkzaamheden kan verrichten. De werknemer heeft namelijk niet bewust een risico genomen; hij wist niet dat hij bij terugkomst in quarantaine zou moeten.
Voor een boete op grond van de Leerplichtwet maakt het overigens niet uit of een land voor vertrek een negatief reisadvies had, of dat dit tijdens het verblijf wijzigde.
Wettelijke indexering is een term die regelmatig wordt gebruikt als het over alimentatie gaat. Maar wat is dit nu precies? In deze blog 5 vragen over wettelijke indexering.
1. – Wat is de wettelijke indexering?
Indexering van de alimentatie is het jaarlijks verhogen van de alimentatie.
2. – Waarom vindt indexering van de alimentatie plaats?
De meeste mensen ontvangen per 1 januari een loonsverhoging. De kosten van levensonderhoud worden daarnaast steeds duurder. Om ervoor te zorgen dat de alimentatie hiermee gelijk blijft lopen, wordt de alimentatie verhoogd. Dit geldt voor zowel de kinder- als de partneralimentatie.
3. – Hoe hoog is de wettelijke indexering?
De hoogte van de indexering is ieder jaar anders. Het percentage van de stijging is afhankelijk van het zg. loonindexcijfer. Het loonindexcijfer wordt door het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) vastgesteld. Op de website van o.a. het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen is een overzicht van de percentages over de afgelopen jaren te vinden.
4. – Is de wettelijke indexering verplicht?
De term wettelijke indexering zegt het eigenlijk al, de indexering is gebaseerd op de wet. De indexering geldt van rechtswege, tenzij deze schriftelijk is uitgesloten. Dit betekent dat de wettelijke indexering ook geldt als partijen daar niets over hebben afgesproken. Ook als het loon van de alimentatiebetaler gelijk is gebleven, dient deze de indexering te betalen.
Zoals hiervoor is aangegeven, kan de indexering in onderling overleg schriftelijk worden uitgesloten. Dit kan bijvoorbeeld in een convenant of ouderschapsplan. Het is ook mogelijk om de rechter te vragen de indexering uit te sluiten. De alimentatiebetaler zal dan moeten aantonen dat deze een inkomen heeft dat niet zal stijgen.
5. – Wat te doen als de wettelijke indexering niet wordt betaald?
Als de indexering niet wordt betaald, is het mogelijk om deze te laten incasseren door bijvoorbeeld een deurwaarder. Voorwaarde is dan wel dat de alimentatie door de rechter in een beschikking is vastgelegd. In een ander artikel zal ik aandacht besteden aan de mogelijkheden van het incasseren van een alimentatie.
Een paspoort of identiteitskaart is een reisdocument waarmee naar andere landen gereisd kan worden. Met een identiteitskaart kunnen de meeste Europese landen bezocht worden. Met een paspoort kunnen alle landen bezocht worden. Als een kind naar het buitenland reist, moet deze in het bezit zijn van een geldig reisdocument. Dit is ongeacht de leeftijd van het kind. Vanaf 14 jaar moeten kinderen zich kunnen identificeren.
Aanvraag paspoort of identiteitskaart kind
Een paspoort of identiteitskaart dient aangevraagd te worden bij de gemeente waar het kind staat ingeschreven. Kinderen vanaf 12 jaar mogen zelf een identiteitskaart aanvragen zonder toestemming van hun ouders. Vanaf 18 jaar mogen zij ook zelf een paspoort aanvragen.
Zolang er toestemming van de ouders nodig is voor het aanvragen van een reisdocument, moet in ieder geval één ouder mee naar de gemeente bij de aanvraag. Een kind moet zowel bij het aanvragen als het ophalen van het document aanwezig zijn, ongeacht de leeftijd.
Beide ouders met gezag moeten een toestemmingsformulier ondertekenen. Maar wat nu als de ouders zijn gescheiden en de andere ouder weigert toestemming te verlenen voor het aanvragen van een reisdocument?
Ex-partner geeft geen toestemming. Wat nu?
Indien uw ex-partner geen toestemming geeft voor de aanvraag van een reisdocument voor uw kind, dan kan de rechtbank verzocht worden om vervangende toestemming te verlenen. De rechter beslist dan of uw kind ook zonder het akkoord van uw ex-partner een reisdocument kan krijgen. Als de rechter het verzoek toewijst, kan met de uitspraak alsnog een reisdocument worden aangevraagd.
Het verzoek kan bij de rechtbank worden ingediend door een advocaat, maar dit is niet verplicht. In dit kader wijs ik erop dat de Raad voor Rechtsbijstand heeft besloten om binnenkort geen toevoegingen meer te verlenen meer voor dergelijke procedures.
De procedure vervangende toestemming kan enkele maanden duren. Begin dus ruim voor het boeken van een vakantie in het buitenland met het aanvragen van een reisdocument voor uw kinderen. In spoedeisende gevallen kan een kort geding procedure worden gestart. Hiervoor is wel een advocaat nodig.
Bij een echtscheiding moeten de gezamenlijke eigendommen worden verdeeld. Daarbij kan gedacht worden aan de inboedel en de auto. Maar, vergeet vooral de verzekeringen niet! Waarschijnlijk heeft u samen met uw ex-partner één of meerdere verzekeringen afgesloten. Misschien bent u meeverzekerd op de polis zorgverzekering van uw ex-partner?
Een scheiding heeft ook gevolgen voor uw verzekeringen. Het is daarom verstandig om bij een scheiding de verzekeringen op een rijtje te zetten. Sommige verzekeringen hebben een waarde en moeten worden verdeeld. Andere verzekeringen moeten worden gewijzigd of misschien opnieuw worden afgesloten.
Verzekeringen met een waarde
Allereerst de verzekeringen met een waarde. Hierbij kan gedacht worden aan een zg. kapitaalverzekering, die bijvoorbeeld gekoppeld is aan de woning. Of bijvoorbeeld een lijfrentepolis of een levensverzekering. Als er sprake is van een gemeenschap van goederen, dient de opgebouwde waarde van deze verzekeringen in beginsel bij helfte te worden verdeeld. Sommige polissen kunnen worden afgekocht. Andere moeten worden voortgezet. Wordt de verzekering voortgezet? Dan moet de afkoopwaarde van de polis worden verrekend. De afkoopwaarde kunt u opvragen bij uw verzekeraar.
Wie een auto heeft, heeft ook een verplichte autoverzekering. Voor elk jaar dat er geen schade geclaimd wordt, wordt er een schadevrij jaar opgebouwd. Dit wordt de no-claim korting genoemd. Hoe meer schadevrije jaren, hoe hoger de korting. De schadevrije jaren zijn in principe persoonsgebonden, maar bij sommige verzekeraars is het mogelijk om de schadevrije jaren te verdelen. Hiervoor dient een afstandsverklaring te worden ondertekend. Neem voor de mogelijkheden contact op met uw verzekeraar.
Tip:
Zet bij een scheiding uw verzekeringen op een rijtje. Laat u zich ten aanzien van de verzekeringen voorlichten door een verzekeringsadviseur.
Een medehuurder is iemand die dezelfde rechten en plichten heeft als de hoofdhuurder van de woning. Het recht op huurbescherming geldt ook voor de medehuurder. Als plicht geldt o.a. dat de medehuurder ook hoofdelijk aansprakelijk is voor de huur.
Bij het vertrek van de hoofdhuurder wordt de medehuurder automatisch de huurder van de woning. Als de medehuurder niet langer het hoofdverblijf in de woning heeft, verliest deze zijn medehuurderschap.
Als u bij iemand gaat inwonen die een woning huurt, dan bent u geen medehuurder, maar een medebewoner. Het is op twee manieren mogelijk om medehuurder te worden, te weten automatisch en op aanvraag.
2. Wanneer wordt iemand automatisch medehuurder van een woning?
Wanneer er sprake is van een huwelijk of geregistreerd partnerschap is de partner automatisch medehuurder. Dit geldt ook wanneer het huwelijk of geregistreerde partnerschap is gesloten na het ingaan van de huurovereenkomst.
3. Hoe kan iemand op aanvraag medehuurder van een woning worden?
Om medehuurder te kunnen worden, moet er een schriftelijk verzoek bij de verhuurder worden ingediend. Medehuurderschap kan alleen ontstaan als de verhuurder daarvoor toestemming heeft gegeven. Er zijn voorwaarden verbonden aan de aanvraag. Er moet sprake zijn van een duurzame gemeenschappelijke huishouding. De partners moeten minimaal twee jaren samen op het adres van de huurwoning ingeschreven hebben gestaan.
Inwonende volwassen kinderen kunnen meestal geen medehuurder worden, omdat er geen sprake is van een duurzame gemeenschappelijke huishouding. Kinderen verlaten immers te zijner tijd het ouderlijk huis.
4. Wat als de verhuurder niet akkoord gaat met het verzoek om medehuurderschap?
Als de verhuurder niet binnen drie maanden schriftelijk akkoord gaat met het verzoek om medehuurderschap, dan kan er een verzoek bij de kantonrechter worden ingediend. De kantonrechter kan het verzoek afwijzen wanneer:
de partners nog geen twee jaren samenwonen;
de beoogde medehuurder onvoldoende inkomsten heeft om de huur te kunnen betalen;
er misbruik van de regeling wordt gemaakt. Medehuur mag niet worden aangevraagd om ervoor te zorgen dat de medehuurder op korte termijn hoofdhuurder kan worden.
5. Waarom is het verstandig om medehuurderschap aan te vragen?
Een medebewoner, niet zijnde een medehuurder, heeft geen rechten. Als de huurder het huis verlaat, moet de medebewoner de woning ook verlaten. Dit is ook het geval wanneer de huurder komt te overlijden.
Deze website gebruikt cookies om het gebruik van onze website geanonimiseerd te analyseren, zodat we functionaliteit en effectiviteit kunnen aanpassen en advertenties kunnen tonen.
De cookies op deze website maken het mogelijk om een pagina te delen via social media. Om deze 'deel' buttons te laten werken, plaatsen Facebook, Twitter, Google en LinkedIn cookies, waardoor zij u kunnen herkennen. Drentse Meesters is niet verantwoordelijk voor de manier waarop deze partijen persoonsgegevens verwerken. Hiervoor kunt u het privacyverklaringen van de betreffende organisaties lezen.
Deze website maakt gebruik van cookies. Een cookie is een eenvoudig klein bestandje dat met pagina’s van deze website wordt meegestuurd en door uw browser op uw harde schrijf van uw computer wordt opgeslagen. Wij gebruiken cookies om uw instellingen en voorkeuren te onthouden.
U kunt uw cookie voorkeuren beheren via de tabs aan de linkerzijde.
Strikt noodzakelijke Cookies
We adviseren u om toestemming te geven voor de strikt noodzakelijke Cookies. Deze zijn nodig om de website goed te kunnen laten werken.
Weet je het zeker? Als je deze Cookies uitzet, kunnen we je voorkeuren niet onthouden. Dit betekent dat je elke keer als je deze website bezoekt, opnieuw je Cookie voorkeuren moet instellen.
In mijn vorige blog beschreef ik het verloop van een procedure bij de familierechter. In deze blog vindt u antwoorden op de vijf meest gestelde vragen over zittingen in het algemeen.
