Categoriearchief: Gezag

Wat is het verschil tussen gezag en voogdij?

De wet zegt dat minderjarige kinderen onder gezag staan. Maar wat houdt dat nu precies in? Vaak worden de termen gezag en voogdij door elkaar gebruikt, maar er is een belangrijk verschil tussen deze twee. In dit artikel leest u meer over de verschillen.

Wat houdt het (ouderlijk) gezag in?

Het ouderlijk gezag omvat de plicht én het recht van een ouder om zijn minderjarige kind op te voeden en te verzorgen. Een ouder met gezag is dus:

verantwoordelijk voor de verzorging en opvoeding;
de wettelijke vertegenwoordiger van het kind;
verplicht om de kosten van onderhoud te betalen;
de beheerder van het geld en spullen van het kind;

Maximaal twee personen kunnen het gezag over een kind hebben. Meestal zijn dit de ouders.

Als de ouders van een kind getrouwd zijn, hebben de ouders samen het gezag. Dit wordt het ouderlijk gezag genoemd. Zijn de ouders niet getrouwd? Dan heeft alleen de moeder het gezag, tenzij de ouders in het gezagsregister hebben laten aantekenen dat ze het gezamenlijk gezag willen uitoefenen. Een ouder kan ook samen met een niet-ouder het gezag over een kind hebben. Dit wordt gezamenlijk gezag genoemd.

Als de ouders het gezag niet meer kunnen uitoefenen, moet iemand anders het gezag overnemen. Dit wordt voogdij genoemd.

Wat houdt voogdij in?

Voogdij is het uitoefenen van het gezag over een minderjarig kind, waarvan de voogd niet de ouder is. Er is pas sprake van een voogd, wanneer de ouders geen gezag meer hebben. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer de ouders zijn overleden. De voogd heeft dezelfde verplichtingen als de ouders met gezag. Een voogd is dus ook verantwoordelijk is voor het opvoeden en verzorgen van het kind.

De voogd die we hier bedoelen, is een andere voogd dan een gezinsvoogd.

Wat is het verschil tussen een voogd en een gezinsvoogd?

Een gezinsvoogd wordt aangewezen, wanneer er sprake is van een ondertoezichtstelling. Een ondertoezichtstelling kan door de rechter worden uitgesproken wanneer een kind in zijn ontwikkeling wordt bedreigd. Een gezinsvoogd houdt toezicht op het kind. De gezinsvoogd begeleidt het kind en helpt ouders bij het oplossen van bijvoorbeeld opvoedingsproblemen. De ouders houden in dat geval het ouderlijk gezag, maar zij zijn wel verplicht om hulp van de gezinsvoogd te accepteren. De gezinsvoogd krijgt dus niet het gezag of de voogdij over het kind.

Kindgesprek en de informele rechtsingang

Geef een reactie

Kindgesprek

In zaken die een kind aangaan, zoals een echtscheiding of een omgangsregeling, worden kinderen ouder dan 12 jaar door de rechter in de gelegenheid gesteld om te worden gehoord. Dit wordt het kindgesprek of het kinderverhoor genoemd.

De Rechtbank stuurt een brief en nodigt het kind uit om zijn mening te geven. Het kind mag vervolgens kiezen of het met de rechter in gesprek gaat, dan wel of het schriftelijk reageert. Tijdens het gesprek met de rechter kan het kind zijn mening geven zonder dat de ouders daarbij aanwezig zijn. Het kindgesprek duurt meestal 10-15 minuten.

De mening van het kind is overigens niet doorslaggevend. Zie over dit onderwerp ook mijn blog 5 misverstanden over omgang.

Minder bekend is dat kinderen ook zelf een verzoek bij de Rechtbank kunnen indienen. Dit wordt de informele rechtsingang genoemd.

Wat is de informele rechtsingang?

In zaken betreffende gezag, omgang en hoofdverblijf heeft een minderjarig kind een informele ingang tot de rechter. Een kind kan een brief aan de rechter sturen met daarin een verzoek over bijvoorbeeld de omgang. De rechter besluit of het verzoek in behandeling wordt genomen. Als het verzoek in behandeling wordt genomen, nodigt de rechter het kind uit voor een gesprek. Dit gesprek zal ongeveer hetzelfde verlopen als het kinderverhoor. Als het nodig is, wordt het verzoek van het kind met de ouders besproken. Daarna volgt een uitspraak. De rechter beslist in het belang van het kind.

In principe kunnen kinderen van alle leeftijden gebruik maken van de informele rechtsingang. Het kind moet wel in staat zijn om zijn eigen belangen op waarde te kunnen schatten. De rechter zal daarom tijdens het gesprek nagaan of een kind goed over het verzoek heeft nagedacht en of het werkelijk een verzoek van het kind zelf is. Verzoeken van zeer jonge kinderen zullen daarom vaak niet in behandeling worden genomen.

Wilt u of uw kind meer weten over het kindgesprek? Bekijk dan hier de informatie film over hoe een gesprek met de rechter in zijn werk gaat.

Met de kinderen op vakantie na scheiding

Zomervakantie, over twee maanden is het alweer zover. Gescheiden ouders doen er goed aan om tijdig afspraken over de vakantie te maken. Niet alleen over de wijze waarop de vakantie verdeeld moet worden, maar ook over andere praktische zaken.

Verdeling zomervakantie

De wijze waarop de zomervakantie tussen de ouders verdeeld dient te worden, kan problemen geven. Met name bij samengestelde gezinnen kan het lastig zijn om afspraken over de verdeling te maken, omdat er rekening gehouden moet worden met meerdere agenda’s. Daar komt soms bij dat één van de ouders gebonden is aan een verplichte bedrijfssluiting, zoals de bouwvak.

Als er in een ouderschapsplan geen duidelijke afspraken over de verdeling van vakanties zijn gemaakt, is het verstandig dit jaarlijks tijdig te bespreken. Bijvoorbeeld aan het begin van het schooljaar of rond de jaarwisseling. Als het niet lukt om de vakanties naar tevredenheid te verdelen, kan de rechter gevraagd te worden een beslissing te nemen. Een procedure heeft uiteraard niet de voorkeur, omdat daardoor de onderlinge verhoudingen op scherp gezet kunnen worden. Meestal wordt de verdeling praktisch opgelost door het ene jaar de voorkeur van de ene ouder te volgen en het jaar daarop van de andere ouder.

Kinderen zien op tegen de vakantie

Waar door de ouders minder vaak bij stil wordt gestaan, is dat de kinderen soms opzien tegen de vakantie. Uiteraard willen kinderen met beide ouders tijd doorbrengen. Maar, het kan zijn dat ze de andere ouder missen als ze drie weken op vakantie zijn. Er zijn ook kinderen die liever thuis willen blijven in de vakantie. Het klinkt misschien leuk om twee keer op vakantie te gaan, maar dit kan ook erg vermoeiend zijn. Stel, de kinderen zijn op vrijdag na twee dagen reizen met hun moeder vanuit Zuid Frankrijk terug gekomen. Vervolgens gaan ze op zaterdag met hun vader in de auto naar Italië. De kinderen zijn dan drie of vier dagen onderweg. Bespreek de vakantieplannen daarom ook met de andere ouder.

Toestemming van de andere ouder

Over het algemeen zijn ouders na een scheiding gezamenlijk met het ouderlijk gezag belast. Dit brengt met zich mee dat de andere ouder toestemming moet geven voor de reis van de kinderen. Als u op vakantie gaat met minderjarige kinderen, moet u kunnen aantonen dat u toestemming heeft van de andere ouder met gezag. Hierop kan aan de grens worden gecontroleerd. In mijn blog ‘Een zonnig vakantieoord of een koude cel’ schreef ik over dit onderwerp.

Ook als er geen ouder in beeld is, is het verstandig om daarvan bewijzen mee op reis te nemen. Dit ondervond de mevrouw uit dit verhaal in levende lijve.

Meer informatie over het reizen met kinderen, vindt u op de website van de Rijksoverheid.

5 misverstanden over omgang

Over omgangsregelingen bestaan diverse misverstanden. In deze blog een top 5 van misverstanden over omgang.

1. Het kind heeft een beslissende stem

Het is een groot misverstand dat de stem van het kind doorslaggevend is bij de omgangsregeling. Kinderen ouder dan 12 jaar worden door de kinderrechter gehoord worden. Zij krijgen een brief, waarbij ze worden uitgenodigd voor een gesprek met de rechter. Kinderen jonger dan 12 jaar kunnen worden gehoord, maar meestal gebeurt dit niet.

De verklaring van het kind wordt meegenomen in de besluitvorming, maar is niet doorslaggevend. Rechters willen namelijk niet dat een kind tussen beide ouders moet kiezen. Wel is het zo dat hoe ouder een kind is, hoe meer betekenis er aan de verklaring van het kind gehecht wordt. Meer over dit onderwerp kunt u lezen in deze blog.

2. Geen alimentatie = geen omgang

Vaak wordt ten onrechte gedacht dat de omgangsregeling en de alimentatieverplichting na een scheiding aan elkaar gekoppeld zijn. Maar, alimentatie is geen voorwaarde voor omgang. Oftewel, alimentatie is geen kijkgeld. Ook als er geen alimentatie wordt betaald, bestaat er na een scheiding recht op omgang.

3. Alleen ouders hebben recht op omgang

De ouders van een kind hebben recht op omgang, maar er zijn nog meer mensen die kunnen verzoeken om een omgangsregeling. Daarvoor is wel vereist dat er sprake is van een nauwe persoonlijke band en/of dat er in gezinsverband is samengewoond. Dit geldt bijvoorbeeld voor een stiefouder of grootouders. Lees ook mijn blog over omgang tussen grootouders en kleinkinderen.

4. De verzorgende ouder beslist

Ten onrechte wordt weleens gedacht dat de verzorgende ouder alle beslissingen over het kind mag nemen. Als er sprake is van gezamenlijk gezag dienen belangrijke beslissingen in het leven van een kind door de ouders gezamenlijk gemaakt te worden. Ook als de verzorgende ouder met het kind wil verhuizen, heeft deze de toestemming nodig van de andere gezaghebbende ouder. Een verhuizing kan namelijk gevolgen hebben voor de omgangsregeling. Een verzorgende ouder kan dus niet zomaar verhuizen. Meer over het onderwerp ‘verhuizen na scheiding’ leest u in deze blog.

5. Co-ouderschap en gezamenlijk gezag zijn hetzelfde

Ik krijg vaak mensen in mijn praktijk, die zeggen dat ze na de scheiding co-ouderschap willen. Als ik dan doorvraag wat ze daaronder verstaan, geven ze aan dat ze samen beslissingen over de kinderen willen blijven nemen en dat het de bedoeling is dat de niet verzorgende ouder de kinderen een weekend per veertien dagen ziet. Maar, dit is geen co-ouderschap. Co-ouderschap is een regeling waarbij de ouders de zorg over de kinderen bij helfte verdelen. Kortom, de kinderen verblijven bijvoorbeeld de ene week bij hun moeder en de andere week bij hun vader. Het recht om gezamenlijk beslissingen te nemen, vloeit voort uit het gezamenlijk gezag.

Verhuizen met de kinderen na scheiding. Heeft u toestemming?

Verhuizen na scheiding

Het komt regelmatig voor dat één van de ouders na een scheiding met de kinderen wil verhuizen naar een andere woonplaats. Bijvoorbeeld om dichter bij familie en/of vrienden te gaan wonen. Of om met een nieuwe partner te gaan samenwonen. Kan dat zomaar? Het antwoord is ‘nee’.

Als ouders gezamenlijk met het ouderlijk gezag over hun kinderen belast zijn, dienen zij samen belangrijke beslissingen in het leven van de kinderen te nemen. Een verhuizing is zo’n beslissing waarover de ouders het eens moeten zijn. Dit brengt met zich mee dat de ex-partner toestemming dient te geven voor een verhuizing van de kinderen naar een andere woonplaats. Deze toestemming geldt overigens niet alleen na een echtscheiding, maar ook voor ouders die hebben samengewoond en gezamenlijk belast zijn met het ouderlijk gezag over de kinderen.

Als de afstand tussen de beoogde woonplaats en de huidige woonplaats gering is, zal een verhuizing meestal geen probleem zijn. Dit zal anders zijn wanneer de ouder met de kinderen bijvoorbeeld 200 km verderop gaat wonen. De verhuizing zal in dat geval gevolgen hebben voor de omgangsregeling tussen de kinderen en de niet verzorgende ouder. De reistijd wordt aanzienlijk langer en misschien is de bestaande omgangsregeling niet meer haalbaar.

Geen toestemming?

Als uw ex-partner weigert toestemming voor een verhuizing te geven, is het mogelijk om vervangende toestemming aan de rechter te vragen. Hiervoor heeft u een advocaat nodig. De rechter kijkt in zo’n procedure met name naar de belangen van de kinderen. Ook wordt bijvoorbeeld gekeken naar de noodzaak voor de verhuizing en of deze goed is doordacht. Daarnaast spelen de gevolgen voor de omgangsregeling een grote rol. Worden de contacten tussen de ex-partner en de kinderen door de verhuizing beperkt? Is er sprake van extra reiskosten voor de omgangsregeling?

De situatie kan zich uiteraard ook voordoen dat uw ex-partner van plan is met de kinderen te verhuizen. Als u daarvoor geen toestemming heeft gegeven en uw ex-partner heeft verzuimd in een procedure om vervangende toestemming te vragen, kunt u in kort geding een verbod op de voorgenomen verhuizing vragen. Ook hiervoor is inschakeling van een advocaat noodzakelijk.

Het zonder toestemming van de ex-partner of rechter verhuizen is niet verstandig. Rechters houden er niet van als hun uitspraken niet worden nageleefd. De rechter kan in dat geval bepalen dat de ouder met de kinderen dient terug te verhuizen. Dit brengt extra kosten met zich mee. Ook kan beslist worden dat de kinderen voortaan bij de ex-partner moeten gaan wonen.

Verhuist u zonder toestemming naar het buitenland, dan is er zelfs sprake van kinderontvoering! Lees hierover meer in mijn blog internationale kinderontvoering.

Tip:

Heeft u plannen om met de kinderen te verhuizen? Bespreek dit dan tijdig met uw ex-partner. Mijn advies is om dit gesprek tenminste 9 maanden voor de beoogde verhuizing te laten plaatsvinden. Als de toestemming wordt geweigerd, is er dan nog genoeg tijd om een procedure vervangende toestemming op te starten.

Indien de verhuizing consequenties heeft voor de omgangsregeling, is het verstandig een compensatie voor de (kosten van de) omgangsregeling aan te bieden. Bijvoorbeeld door aan te bieden dat de kinderen in de vakanties vaker of langer bij de ex-partner zullen verblijven. Of om aan te bieden de extra reiskosten van de omgangsregeling te vergoeden.

Internationale kinderontvoering

Geef een reactie

Deze zomer zijn 36 kinderen niet teruggekeerd van vakantie. Veelal gaat het om kinderen die na de vakantie of een familiebezoek worden achtergehouden. Het aantal kinderen dat in de zomervakantie ontvoerd wordt, neemt ieder jaar toe. Dit blijkt uit informatie van het Centrum Internationale Kinderontvoering (IKO).

Wanneer is er sprake van internationale kinderontvoering?

Er is sprake van internationale kinderontvoering wanneer een kind door één van de ouders zonder toestemming van de andere ouder, wordt overgebracht naar een ander land.

John van den Heuvel heeft een televisieprogramma ‘Ontvoerd’ aan dit onderwerp gewijd. Hoewel dit programma onlangs zijn vierde seizoen heeft beleefd, gebiedt de eerlijkheid mij om te zeggen dat ik nog nooit een aflevering heb gezien.

De meest spraakmakende kinderontvoering is die van de destijds tweejarige Insiya Hemani uit Watergraafsmeer. Zij werd exact een jaar geleden, in de ochtend van 29 september 2016, door drie gewapende mannen met grof geweld uit de woning van haar oma gehaald. Ze werd in opdracht van haar vader ontvoerd en naar India gebracht. Hoewel er meerdere verdachten zijn aangehouden, verblijft de vader nog altijd met Insiya in India. Gelukkig verlopen de meeste kinderontvoeringszaken niet zo gewelddadig als die van Insiya.

Kinderontvoering is strafbaar, ook als er geen geweld wordt gebruikt. Op een ontvoering met geweld, zoals die van Insiya, staat een maximale gevangenisstraf van 9 jaren.

Internationale kinderontvoering in cijfers

Niet alleen in de zomervakantie worden kinderen ontvoerd. Dit gebeurt het hele jaar door. Jaarlijks worden meer dan 200 kinderen ontvoerd naar het buitenland. Of worden kinderen vanuit het buitenland naar Nederland ontvoerd.

Uit het jaarverslag van Centrum IKO volgt dat in 2016 176 ontvoeringen zijn gemeld. In totaal waren hierbij 251 kinderen betrokken. Hiervan is 65% vanuit Nederland naar het buitenland ontvoerd. In 26% van de gevallen was er sprake van kinderen die vanuit het buitenland naar Nederland werden ontvoerd. Het jongste ontvoerde kind was twee maanden, de oudste 16 jaar. De meeste kinderen die in 2016 ontvoerd zijn, waren tussen de 1-6 en 8-9 jaar. Naast de 251 kinderen die ontvoerd zijn, waren er in 2016 443 kinderen betrokken bij een dreigende kinderontvoering.

Begin 2016 werd bekend, dat er sprake is van een toename van het aantal kinderontvoeringen door vrouwen. Daarbij kunt u denken aan een volgende situatie:

Een Nederlandse vrouw wordt op vakantie verliefd op een Italiaan. De vrouw verhuist naar Italië om te trouwen met haar Romeo. Tijdens het huwelijk worden er kinderen geboren. Na enkele jaren wordt haar Romeo verliefd op een nieuwe Julia. De Nederlandse wil na de scheiding met haar kinderen naar Nederland verhuizen, omdat zij geen familie en vrienden in Italië heeft. De man dient hiervoor toestemming te geven. Hij weigert deze toestemming. De vrouw verhuist desondanks toch met de kinderen naar Nederland.

Wat te doen bij (dreigende) internationale kinderontvoering?

Het Centrum IKO kan u van advies voorzien bij een (dreigende) internationale kinderontvoering. Meer informatie en de contactgegevens van het Centrum IKO vindt u hier.

Indien uw kind ontvoerd is, dient u de ontvoering zo snel mogelijk bij de Centrale autoriteit Internationale Kinderaangelegenheden te melden. Zij kunnen u helpen bij het indienen van een verzoek tot teruggeleiding van uw kind. Dit kan alleen als het kind jonger is dan 16 jaar en u met het ouderlijk gezag over het kind belast bent. De contactgegevens van de Centrale autoriteit vindt u hier.

Uit elkaar? Denk aan het ouderschapsplan!

Geef een reactie

Scheiden of uit elkaar met minderjarige kinderen? Denk aan het ouderschapsplan!

Ga je als ouder van minderjarige kinderen scheiden of uit elkaar? Dan is het volgens de wet verplicht om een ouderschapsplan op te stellen.

Wat is een ouderschapsplan?

Een ouderschapsplan is een schriftelijke overeenkomst, waarin ouders afspraken over hun minderjarige kinderen vastleggen. In een ouderschapsplan staan alle afspraken die betrekking hebben op de verzorging en opvoeding van de minderjarige kinderen. Het plan moet in ieder geval een regeling bevatten over de volgende onderwerpen:

waar de kinderen gaan wonen? (hoofdverblijf)
wanneer zien de kinderen de andere niet verzorgende ouder? (omgang)
op welke wijze verschaffen de ouders elkaar belangrijke informatie over de kinderen en op welke wijze overleggen zij over de kinderen? (informatie en consultatie)
hoe worden de kosten van de kinderen verdeeld? (kinderalimentatie)
op welke wijze zijn de kinderen betrokken geweest bij het opstellen van het ouderschapsplan?

Naast deze onderwerpen worden vaak ook andere afspraken tussen de ouders vastgelegd. Bijvoorbeeld over bedtijden of wie van de ouders verantwoordelijk is voor tandartsbezoeken.

Wanneer is een ouderschapsplan verplicht?

Het opstellen van een ouderschapsplan is verplicht voor ouders van minderjarige kinderen die uit elkaar gaan en gezamenlijk belast zijn met het ouderlijk gezag. Een ouderschapsplan is verplicht bij:

Echtscheiding;
Beëindiging van een geregistreerd partnerschap;
Scheiding van tafel en bed;
Beëindiging van samenwonen;

Waarom een ouderschapsplan?

De wetgever heeft het opstellen van een ouderschapsplan verplicht gesteld, zodat ouders vlak na de beslissing om uit elkaar te gaan, gedwongen worden om na te denken over de gevolgen hiervan. Als de ouders duidelijke afspraken maken, kunnen ruzies in de toekomst voorkomen worden.

Een verzoek tot echtscheiding/beëindiging geregistreerd partnerschap/scheiding van tafel en bed wordt door de Rechtbank niet in behandeling genomen als er geen ouderschapsplan bij het verzoek is gevoegd. Lukt het niet om een plan op te stellen? Dan moet in het verzoek worden aangegeven waarom het niet lukt om in onderling overleg afspraken te maken. In dat geval zal de Rechtbank een regeling vastleggen.

Kan een ouderschapsplan gewijzigd worden?

De afspraken in het ouderschapsplan zijn meestal een momentopname van de situatie ten tijde van het uiteengaan. Het kan voorkomen dat de situatie daarna verandert of dat de gemaakte afspraken in de praktijk toch niet goed blijken te werken. In dat geval kan het ouderschapsplan (in onderling overleg) gewijzigd worden. Komt u er samen uit? Dan is een procedure niet nodig. Het is verstandig om eventuele wijzigingen schriftelijk vast te leggen, zodat er later geen misverstanden kunnen ontstaan. Komt u er onderling niet uit? Dan kunt u de rechter vragen een nieuwe regeling te treffen.

In het nieuws: wensvaders moeten baby afstaan

1 reactie

Wensvaders.

Gisteren las ik dit artikel over twee wensvaders die afscheid moesten nemen van het kindje dat zij twee weken bij zich hebben gehad.

Er is in de afgelopen periode veel veranderd voor stellen van hetzelfde geslacht die graag samen een kindje willen. De medische wetenschap heeft de nodige ontwikkelingen doorgemaakt. Met als meest vergaand een Amerikaanse man die een baarmoeder in zijn lichaam getransplanteerd kreeg. Daarnaast is er ook op juridisch vlak veel veranderd.

Voorheen moest een zogeheten ‘meemoeder’ (de vrouwelijke partner van de moeder) een door de moeder gebaard kind adopteren om ook ouder te kunnen worden. Daarvoor was een procedure bij de rechtbank noodzakelijk. Tegenwoordig is dat niet meer zo. Een meemoeder kan nu – net als een man dat kan – het kind erkennen. Dat kan gewoon op het gemeentehuis.

Voor twee mannen ligt het allemaal toch wat ingewikkelder. Immers, bij twee vrouwen is het doorgaans zo dat één van de twee zwanger wordt en bevalt. Zij is dan automatisch de juridische moeder van het kind. De meemoeder wordt bij een huwelijk met de moeder door erkenning of door gerechtelijke vaststelling van het ouderschap, ook ouder van het kind.

Voor zover mij bekend, wordt de Amerikaanse techniek van baarmoedertransplantaties nog niet in Nederland toegepast. Twee mannen hebben daardoor nog steeds een vrouw nodig om een kind te krijgen. Zij ontkomen dan ook niet aan een adoptieprocedure en/of een draagmoeder. Het kind heeft door de geboorte immers al één ouder. Als de (draag)moeder getrouwd is zelfs twee!

Draagmoeder?

Vaak is het erg moeilijk voor wensvaders om een draagmoeder te vinden. Wie vraag je? Hoe vraag je het? Van wie kun je dit vragen? Bestaat er over en weer voldoende vertrouwen?

Als er dan een draagmoeder is gevonden, is het belangrijk om goede afspraken te maken over het gewenste kindje. Maar dan ben je er nog niet. De moeder zal na de geboorte met een afstandsverklaring afstand moeten doen van het kind. Ook kunnen de wensvaders het kindje pas adopteren als zij het kind een jaar lang in hun gezin verzorgd en opgevoed hebben. De Raad voor de Kinderbescherming moet daarnaast toestemming hebben gegeven voor het opnemen van het kind in het gezin van de wensvaders. De wensvaders worden gescreend voordat een dergelijke toestemming wordt gegeven.

Tijdens dat eerste jaar kan de moeder wel aan de Rechtbank verzoeken om haar ouderlijk gezag over het kind te beëindigen. De rechter zal dan moeten beslissen wie de voogdij over het kind krijgt. Ook hier zal de Raad voor de Kinderbescherming weer onderzoek doen voordat de rechter beslist.

Voor wensvaders is het niet alleen omslachtig om samen de ouders te worden van een kind, maar er kunnen ook allerhande complicaties optreden. De moeder zou zich bijvoorbeeld kunnen bedenken, waardoor de wensvaders met lege handen achterblijven. Helaas is dit de twee wensvaders uit het nieuwsbericht ook overkomen. De reden was in dit geval dat niet – zoals de bedoeling was – een van de wensvaders de biologische vader van het meisje was, maar de echtgenoot van de moeder. De moeder en haar man wilden daarom het meisje toch zelf opvoeden.

Alle inspanningen ten spijt zijn deze mannen nu toch niet de vaders geworden van het meisje.

Deze omslachtige procedure, met al zijn haken, ogen en risico’s, zal voorlopig nog wel de te bewandelen weg blijven. Niet alleen voor wensvaders, maar ook voor andere stellen die om wat voor reden dan ook zijn aangewezen op een draagmoeder. Een juridische oplossing ligt helaas nog niet in het verschiet.

Een zonnig vakantieoord of een koude cel?

Geef een reactie

Een zonnig vakantieoord of een koude cel?

Misschien heeft u nog niet nagedacht over de invulling van de zomervakantie. Ik heb zelf maanden geleden mijn zomervakantie al geboekt. Als gescheiden ouder is het verstandig tijdig na te denken over de invulling van de zomervakantie. Ik heb inmiddels de eerste procedures over de zomervakantie al weer achter de rug.

In mijn praktijk merk ik altijd dat er rond de zomervakantie meer strubbelingen ontstaan tussen gescheiden ouders met kinderen. Dat kan gaan over de verdeling van de vakanties. Vaker nog betreft het de toestemming van de andere gezaghebbende ouder voor de vakantie. Het is niet zo dat de andere ouder toestemming voor de invulling van de vakantie moet geven, maar wel voor het reizen met een minderjarige.

De Koninklijke Nederlandse Marechaussee voert sinds enige tijd strengere controles uit om mogelijke kinderontvoeringen te voorkomen. Deze controles vinden met name plaats bij reizen met het vliegtuig. Er kan gecontroleerd worden of de andere gezaghebbende ouder toestemming heeft gegeven voor het reizen met de minderjarige. Ontbreekt deze? Dan loopt u een grote kans om de zomervakantie door te brengen in een koude cel in plaats van een zonnig vakantieoord.

Om aan te tonen dat de andere ouder toestemming heeft gegeven voor het reizen met een minderjarige, is het verstandig een toestemmingsformulier mee te nemen op reis. Het benodigde formulier is te vinden via deze link. Naast dit formulier dient u ook een kopie van het paspoort van de andere ouder mee te nemen, een recent uittreksel uit de basisregistratie personen en/of afschrift geboorteakte, een recent uittreksel uit het gezagsregister en, indien aanwezig, de uitspraak met betrekking tot het gezag en de omgang en het ouderschapsplan.

Mijn advies:

Overleg tijdig met de andere ouder over de vakanties en onderteken samen de benodigde formulieren.

Als de andere ouder de toestemming weigert, kan de rechter gevraagd worden om vervangende toestemming te verlenen. De rechter weegt dan de belangen van beide ouders af en neemt daarna een beslissing. Het is verstandig om op tijd een verzoek in te dienen, omdat het enkele maanden kan duren voordat de rechter een beslissing heeft genomen.

Tip:

Vergeet ook niet dat minderjarige kinderen tegenwoordig zelf moeten beschikken over een eigen reisdocument (paspoort of identiteitskaart). Voor de aanvraag hiervan is ook de toestemming van de andere gezaghebbende ouder nodig. Indien de andere ouder deze toestemming weigert, kan er vervangende toestemming worden gevraagd bij de rechtbank. Ook hiervoor geldt dat er op tijd vervangende toestemming verzocht dient te worden.