Maandelijks archief: oktober 2017

Aanranding? #MeToo

#MeToo

Sinds vorige week zondag zijn diverse social media in de ban van #MeToo. Deze hashtag ging viraal, nadat actrice Alyssa Milano haar vrouwelijke Twitter volgers opriep om #MeToo te gebruiken, als zij het slachtoffer waren geweest van seksueel geweld. Zij wilde daarmee de omvang van het probleem duidelijk maken. Indirecte aanleiding waren de beschuldigingen van seksueel geweld door de Amerikaanse filmproducent Harvey Weinstein. Verscheidene Amerikaanse actrices vielen Alyssa Milano bij. Al snel volgde de rest van de wereld.

Op internet las ik #MeToo verhalen van o.a. bekende Nederlandse actrices. Waar ik me het meest over verbaasde, was het verhaal van een Nederlandse actrice op Facebook. Zij beschreef een incident, waarbij een regisseur haar na een voorstelling van achteren bij haar borsten had gegrepen. Vervolgens eindigde ze haar betoog met “Niet verkracht, niet aangerand…” Beste Nederlandse actrice, ongewenst bij de borsten gegrepen worden, is aanranding!

Kennelijk bestaan er nogal wat misverstanden over wat er onder aanranding verstaan dient te worden. En wat is nu precies het verschil tussen aanranding en verkrachting?

Aanranding is een ongewenste seksuele aanraking. Een vrouw ongewenst bij de borsten grijpen of haar in de billen knijpen is dus aanranding. Aanranding is strafbaar, ongeacht de relatie van de dader en slachtoffer. De maximale straf voor aanranding bedraagt 8 jaar.

Bij verkrachting is er sprake van ‘het ongewenst seksueel binnendringen van iemands lichaam’. Het gaat om gedwongen geslachtsgemeenschap (oraal, anaal of vaginaal). De maximale straf voor verkrachting bedraagt 12 jaar. Een ongewenste tongzoen werd tot maart 2013 door de Hoge Raad aangemerkt als verkrachting! Inmiddels valt een ongewenste tongzoen onder de noemer ‘aanranding’.

Als vrouwen, zoals de Nederlandse actrice, zelf al niet weten wat er onder aanranding verstaan wordt, is datgene wat we tot nu toe hebben gehoord en gelezen dan nog maar het topje van de ijsberg? Als ik erover nadenk, ken ik eigenlijk geen enkele vrouw, die niet ten minste één keer in haar leven seksueel geïntimideerd of benaderd is. Dus ja, #MeToo. Mijn billen zijn meer dan eens ongewild beknepen.

Voor de #MeToo hype was in sommige Nederlandse steden al aandacht voor het onderwerp ‘seksuele straat intimidatie’. Zo werd in Rotterdam de algemene plaatselijke verordening aangepast, waardoor ‘straat intimidatie’ strafbaar is gesteld. Wie vrouwen op straat naroept, nasist, achternaloopt, om seks vraagt of in het nauw drijft, kan rekenen op een boete van maximaal 4.100 euro of drie maanden gevangenisstraf. Ik hoop dat er meer steden dit voorbeeld volgen.

De aankoop van een te laag geprijsd artikel

In juli 2017 plaatste Leen Bakker diverse aanbiedingen voor hoogslapers op hun website. Eén hoogslaper was afgeprijsd van 319 voor 24,95 euro. Deze prijs was ruim beneden de kostprijs. De actie werd veelvuldig op social media gedeeld, waardoor er ruim 60.000 hoogslapers werden besteld.

Twee dagen later ontdekte Leen Bakker de fout en liet de kopers per email weten dat het bed niet geleverd zou worden. Volgens Leen Bakker betrof de prijs een systeemfout op de website. Ter compensatie werd aan de kopers een korting van 40% aangeboden. Diverse mensen namen daar geen genoegen mee en schakelden gezamenlijk een juridisch adviseur in. In een kort geding procedure werd gevorderd dat Leen Bakker de bestelde producten zou leveren. Volgens de ingeschakelde jurist stuntte Leenbakker namelijk wel vaker met bodemprijzen. De kort geding rechter maakte onlangs korte metten met de vordering in kort geding. Mijns inziens een terechte beslissing.

Te laag geprijsd artikel? Hoe zit dit juridisch?

In principe moet een winkelier het artikel leveren voor de prijs die bij het betreffende product staat, tenzij overduidelijk sprake is van een fout. Hierbij kan gedacht worden aan een verkeerd geplaatste komma. Bijvoorbeeld een computerscherm dat 99,99 euro kost, wordt aangeboden voor 9,99  euro. De koper kan begrijpen dat het artikel onjuist is geprijsd.

Doorslaggevend is of de prijs aannemelijk is voor het betreffende product. Als dat niet het geval is, hoeft het artikel niet voor de aangegeven prijs geleverd te worden. Dit kan anders zijn wanneer een artikel wordt aangeboden als showmodel. Of wanneer er aangegeven is dat er gestunt wordt met zeer hoge kortingen. Onder deze omstandigheden mag de koper er gerechtvaardigd vanuit gaan dat de lage prijs juist is.

Soms staan er bordjes in een winkel, waarop is vermeld dat de kassa de enige juiste prijs aangeeft. Dit biedt geen garantie voor de verkoper. Van belang is of de koper erop mocht vertrouwen dat de prijs bij het artikel juist was.

In een procedure gaat de rechter uit van een gemiddeld geïnformeerde koper. Van de koper mag worden verwacht dat hij/zij op de hoogte is van de gangbare prijzen voor het artikel. Als de prijs niet marktconform is, mag de koper er niet vanuit gaan dat de aangegeven prijs juist is. In het geval van de hoogslapers van Leen Bakker lag de aangegeven prijs ruimschoots beneden de kostprijs. Op social media werden veel twijfels geuit of de aangegeven prijs wel juist was. De kopers mochten er dus niet vanuit gaan dat de prijs juist was.

Kortom, als de prijs te mooi is om waar te zijn, is dat vaak ook zo.